Smile kid! :)

Είπες ότι θα περπατήσεις. Mα έπεσες. Ρώτησες το παιδί μέσα σου τι θα έπρεπε να κάνεις από «εκεί κάτω»… Να βάλεις τα κλάματα επειδή μάτωσες τα γόνατα σου? Επειδή σκίστηκε το τζίν σου? Επειδή λέρωσες τα χέρια σου?... Ή απλά να πεις «δεν πειράζει», να σηκωθείς, να τινάξεις τα «χώματα» και να συνεχίσεις να περπατάς με ένα αίσθημα καψίματος να βάζει φωτιές στα ευάλωτα σημεία σου?
Όμως ο "αλήτης" που κρύβεις μέσα σου, αυτό το ανάγωγο πλάσμα που τις πιο ακατάλληλες στιγμές ξέσπαγε πάντα τα νεύρα του στους άλλους, μίλαγε άσχημα χωρίς να σε ρωτήσει και κατέρυπτε στερεότυπα και κεκτημένα εν μια νυκτεί , αυτό το αναρχικό παιδί με τη φωνή της συνείδησης σου, αυτή τη στιγμή έχει πεισμώσει και δεν μιλάει. Λες και σε θέλει εκεί κάτω να λασπώνεις περισσότερο τα πεντακάθαρα  ρούχα που η μαμά σου, πλένει πάντα με το ακριβότερο απορρυπαντικό.

Δεν μου αρέσει η βία, δεν μου αρέσει η κακομεταχείριση, δεν αντέχω το ψέμα , ούτε τις σαπουνόφουσκες που σκάνε ξαφνικά όταν τις αγγίξεις απότομα. Δεν μου αρέσει η αναποφασιστικότητα, η αδυναμία, η ασυνειδησία, η υπερβολική εξουσία, η καταπίεση , η τιμωρία.

Αλλά είναι η μόνη φορά που τα νεύρα μου δεν ελέγχονται και αυτό το «κωλόπαιδο» ΔΕΝ θα κάνει ότι θέλει «εκεί κάτω» μέσα στις λάσπες.
Δεν με ακούει, δεν μου μιλάει και δεν λέει να σηκωθεί και να συνεχίσει να περπατάει.
Έτσι και εγώ ΜΙΑ επιλογή έχω πλέον. Το τραβάω ΒΙΑΙΑ από το χέρι, το ΤΑΡΑΚΟΥΝΑΩ, να συνέλθει και να βγάλει τις παρωπίδες του.
Ο θυμός μου για τα τόσα Ψέματα και τα Πείσματα του, δεν περιορίζεται και δεν ξέρω πόσο ΚΑΚΟ μπορώ να του κάνω. Το χτυπάω με δύναμη και του «σκάω» όλες τις Σαπουνόφουσκες που πάλευε να φτιάξει για να με εγκλωβίσει σε κάποια από αυτές, ή και σε όλες μαζί!
ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ να το σηκώσω με το ΖΟΡΙ, να του ΕΠΙΒΛΗΘΩ και να το ΚΑΤΑΠΙΕΣΩ να κάνει αυτό που του λέω. Πλέον, το ΔΙΑΤΑΖΩ να με υπακούσει και το ΤΙΜΩΡΩ βάζοντας το να «μιλάει ακατάπαυστα μέσα μου λέγοντας πως δεν θα ξανακάνει ποτέ δυο φορές το ίδιο λάθος».

ΠΛΕΟΝ, Ε.Γ.Ω αποφασίζω γι’αυτό και ΟΧΙ αυτό για μένα.

Γιατί επιτέλους θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ΜΕΓΑΛΩΣΕ και δεν μπορεί να μου κάνει πείσματα για να υποκύπτω στις ανούσιες και ηλίθιες επιθυμίες του. Του «σκίζω τα βρώμικα ρούχα» και το αφήνω «γυμνό» να σταθεί στα πόδια του.

Του φοράω το πιο όμορφο ΧΑΜΟΓΕΛΟ και το εκβιάζω πως αν δεν κάνει ότι του πω θα το διώξω μια για πάντα από μέσα μου.


* Disarm you with a SMILE and CUT you like you want me to
Cut that little child inside of me and such A PART OF YOU…

**The killer in me is the killer in you
My love, I send this smile over to you..
_____________________________________________________________