Μέλη

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Για την αγάπη !



Ναι.. ναι.. Για αυτήν!

Γι’ αυτήν κολλάει το μυαλό και δε μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο παρά μόνο εσένα..

Για αυτήν ξενυχτάμε τα βράδια..

Για αυτήν χορεύουμε σα ξεβιδωμένοι ακόμα και στις τουαλέτες της δουλειάς..

Για αυτήν κρυφογελάμε πονηρά μέσα στα βαγόνια του μετρό..

Για αυτήν πίνουμε τον Βόσπορο όταν μας πληγώνει..

Για αυτήν κοκκινίζουν από το κλάμα τα μάτια μας..

Για αυτήν ξενυχτάνε και οι φίλοι μας, όταν μας παρηγορούν..

Για αυτήν ταξιδεύουμε ως την άλλη άκρη της γης..

Για αυτήν ξενιτευόμαστε για να ξεχάσουμε τα πάντα..  

Για την ΑΓΑΠΗ!

«Θα είμαι έτοιμος ξανά .. για την αγάπη»




Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

no place for no hero


Σάββατο πρωί και έχω αφήσει ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα, να μπαίνει μέσα ο αέρας που μυρίζει φθινόπωρο και βάζει μέσα στο σπίτι σκόνη, λίγο νοσταλγία, αλλά και αυτή τη γλυκιά ανυπομονησία για όσα φέρνει ο χρόνος στο πέρασμα του που εσύ δε μπορείς να προβλέψεις, να αποτρέψεις ή να αλλάξεις..

Κινούμενοι όλοι μας, μεταξύ άσπρου και μαύρου, πηγαίνουμε ένα βήμα μπροστά, μπορεί και δύο βήματα πίσω, δεξιά, αριστερά, πίσω… και πάλι μπροστά…

Γινόμαστε «στρατιωτάκια» που υπακούνε σε εντολές, άβουλα όντα που αφηνόμαστε να μας κατευθύνουν.. άλλοτε πάλι γινόμαστε «αξιωματικοί» που «διατάζουμε», «εξουσιάζουμε» και καθορίζουμε τις κινήσεις των άλλων..

Κρυβόμαστε στον «πύργο» μας, όταν θέλουμε να κλειστούμε στον εαυτό μας, όταν  φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις  και δεν αφήνουμε κανέναν να μας πλησιάσει.. Αλλά από την άλλη, καταρρίπτουμε το «οχυρό» μας όταν ρισκάρουμε να ζήσουμε στα άκρα και δεν υπολογίζουμε κανέναν ή τίποτα..

Κυνηγάμε «Βασιλιάδες» και «Βασίλισσες» προσπαθώντας να τους/τις κάνουμε «δικούς μας». Roi Mat. Και τότε το παιχνίδι τελειώνει.

Είμαστε πιόνια σε ένα σκάκι, γινόμαστε άλλοτε θύτες και άλλοτε θύματα, διώκουμε αλλά και καταδιωκόμαστε, πληγώνουμε και πληγωνόμαστε, δίνουμε αλλά και δινόμαστε. . . .

This ain't no place for no hero.
This ain't no place for no better man.
This ain't no place for no hero
To call “home”






Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Ο νόμος του Poisson



Ο νόμος του Poisson:

Aποτελεί από μαθηματική άποψη την θεμελιώδη εξίσωση του ηλεκτροστατικού πεδίου. Από αυτήν την εξίσωση, όταν είναι γνωστή η κατανομή των φορτίων, μπορεί να υπολογιστεί το βαθμωτό δυναμικό ‘φ’ και επομένως η ένταση του ηλεκτρικού πεδίου. (Wikipedia)

Άκουγα αυτό το τραγούδι και σκεφτόμουν εσένα και μαζί σου όλους τους ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή μας. Άλλοι έρχονται για να κάτσουν πολύ, άλλοι για να κάτσουν μόνο λίγο. Ελάχιστα λίγο, τόσο που στο πέρασμα τους αφήνουν μόνο ένα μεγάλο σύννεφο σκόνης, που σε κάνει να βήχεις προσπαθώντας να αναπνεύσεις ξανά. Οι λεγόμενοι κομήτες, με τη νεφελώδη τους όψη, την «αλητεία και την τρέλα στα μυαλά».

Όλοι όμως οι «περαστικοί» έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Μπορούν να καθορίσουν το δυναμικό  και την ένταση  που θα ταρακουνήσει το ηλεκτρικό σου πεδίο και την εξίσωση της καθημερινότητας σου. Εγώ, εσύ, αυτή, αυτός. . . είμαστε φορτία, που μπαίνοντας σε διαφορετικά πεδία προκαλούμε μικρής ή μεγάλης έντασης ηλεκτρισμό.

Είναι στο χέρι σου ποιους θα επιλέξεις να αφήσεις να επηρεάσουν την «εξίσωση» σου, είτε για λίγο είτε για πολύ, αλλά δεν είναι στο χέρι σου ποιοι από αυτούς θα θελήσουν να μείνουν. Και το μόνο που θα αξίζει στο τέλος, είναι οι στιγμές με αυτούς που κατάφεραν να προκαλέσουν την μεγαλύτερη ένταση στο μυαλό ή στην καρδιά σου. Αυτοί που σε έκαναν να γελάς και όχι να κλαις, αυτοί που σε τρέλαναν από κ@υλα και όχι από τις κυκλοθυμικές τους τάσεις, αυτοί που κατάφεραν να σε κοιτάνε στα μάτια και να σου πουν την αλήθεια αντί να 'παίζουν' με υπονοούμενα και να κοιτάνε χαμηλά, αυτοί που έφυγαν σαν "κύριοι & μικρές κυρίες" και όχι σαν φαντάσματα. . .

Ο νόμος του Poisson (Πουασόν) μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ένας νόμος που με μια παράφραση, έτσι ξαφνικά, γίνεται … Poison. (Πόιζον)

Σχέσεις τοξικές, που η ένταση και το δυναμικό γίνεται δηλητήριο και σου καταστρέφει το μυαλό, σου τσαλακώνει τα αισθήματα και σε κάνει ανίκανο να δεις γύρω σου, να νιώσεις, να σκεφτείς, να καταλάβεις.

Να ζεις για να μαθαίνεις από τα «φορτία» που επηρέασαν αρνητικά τη ζωή σου..

Και να ζεις για να ελπίζεις ότι εκεί έξω υπάρχουν δίπλα σου ή κάπου εκεί κοντά σου, τα «φορτία» που μπορούν να τρελάνουν ανέλπιστα το ηλεκτρικό σου πεδίο με την ύπαρξη τους.


"D r e a m e r s ..... Until we won't have to choose between life & fiction.. there are two very.. very different things"