ΕρΠοΡτ

Έστεκα εκεί να χαζεύω, ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο που με προσπερνούσε..

Άλλοι έτρεχαν βιαστικά προς διάφορες κατευθύνσεις σέρνοντας με το ένα χέρι μια παραφουσκωμένη βαλίτσα ενώ στο άλλο κρατούσαν τα εισιτήρια του προορισμού τους, άλλοι καλοντυμένοι μόνο με μια χειραποσκευή & περπάτημα αργό και αέρινο, που υποδείκνυε τη φύση του ταξιδιού τους, επαγγελματικό πιθανόν, άλλοι  έδιναν τις τελευταίες αγκαλιές, τα τελευταία πεταχτά φιλιά & αντάλλασαν χαζά αστεία για να «σπάσουν τον πάγο» του αποχαιρετισμού..

Και κάπου μεταξύ τους, ΕΓΩ, ακίνητη σχεδόν, με κομμένη την ανάσα,  να περιμένω να σε δω από μακριά, φορτωμένο με τα πράγματα σου, να με ψάχνεις μέσα στον κόσμο, για να σηκώσω το χέρι μου χοροπηδώντας από χαρά & να σου φωνάξω.. «…Νάσο… ΕΔΩΩΩΩΩΩΩ!»…

Και ΝΑ ΣΟΥ.. στο ίδιο σημείο ξανά, λίγες ημέρες μετά.. να στέκομαι & να σε βλέπω να φεύγεις πάλι… Να έχω στη διάθεση μου μια τελευταία αγκαλιά & ένα τελευταίο φιλί που να μη ξέρω τι να τα κάνω.. Γιατί αν ήξερα, θα τα χρησιμοποιούσα & θα τελείωναν.. & ΜΕΤΑ? Μετά ΤΙ? Μετά ΠΟΤΕ? Πότε θα σε ξανάβλεπα…

Αεροδρόμιο  Airport(αγγλικά) Αéroport(γαλλικά) 

Flughafen(γερμανικά) Aeroporto(πορτογαλλικά)  Aeropuerto(ισπανικά)

Аэропорт(ρώσικα)  Flygplats(σουηδικά) Օդանավակայան(αρμένικα)

Paliparan(φιλιπινέζικα)  Oro uostas(λιθουανικά) Летище(βουλγάρικα)

Repülőtér (ουγγρικά) हवाई अड्डे (Χίντι)  مطار (αραβικά)

Τόσες & άλλες τόοοοσες γλώσσες.. & άλλοι πόσοι προορισμοί…

Αεροπλάνα, βαλίτσες, άνθρωποι.. Τα πάντα να κινούνται..

Εγώ… Εσύ… Αυτοί… Όλοι να μετακινούνται για να φτάσουν στον προορισμό τους..

Και οι χώροι των αεροδρομίων? Αυτοί να μένουν πάντα εκεί, να γεμίζουν & να αδειάζουν από κόσμο που έρχεται & φεύγει.

Χώροι που ΜΟΙΑΖΟΥΝ γεμάτοι.. Φώτα, βιτρίνες, είδη δώρων, φαγητά, αναψυκτικά, περιοδικά & ατελείωτες σειρές από «αναπαυτικά παγκάκια» για τις ώρες τις αναμονής & όσους βαριούνται να περιφέρονται όρθιοι… Χώροι τόσο ΚΕΝΟΙ…

____

Αν ήμασταν σε παραμύθι, στη φαντασία μου, το αεροδρόμιο θα ήταν αυτή η μαγική καμπίνα στην οποία έμπαινε ο σουπερ-ήρωας & διακτινιζόταν αμέσως σε άλλο μέρος για να σώσει την αγαπημένη του από τους κακούς της ιστορίας..

____

Δεν είμαστε όμως σε παραμύθι.. & εσύ φεύγεις ξανά.. Για να έρθεις μετά από καιρό, για ελάχιστες ημέρες & να φύγεις πάλι για πολλές.. Πάρα πολλές.. Τόσες πολλές που πάντα ξεκινάω να τις μετρήσω & κάπου (στην αρχή ακόμα) χάνω το μέτρημα τους…

____

Και μπαίνεις εσύ, ντυμένος ως σουπερ-ήρωας, μαζί με τις αποσκευές σου, σε αυτή τη «μαγική καμπίνα», που σε διακτινίζει άααααπειρα χιλιόμετρα μακριά.. Όχι απλά σε άλλη πόλη.. Όχι απλά σε άλλη χώρα.. Ούτε καν στην ίδια ΗΠΕΙΡΟ δε σε αφήνει…  Και όλα αυτά, για να κυνηγήσεις τα όνειρα σου και να «χτίσεις» το μέλλον σου..

Και εκεί που σε έβλεπα να «εξαφανίζεσαι» σε αυτό το μακρύ διάδρομο ανάμεσα στον κόσμο, ήθελα να σου φωνάξω να ΓΥΡΙΣΕΙΣ… Να μείνεις ΔΙΠΛΑ μου.. να μη με αφήσεις πάλι.. να είμαστε ΜΑΖΙ.. να βρούμε μαζί την άκρη, στο ΤΩΡΑ… όχι στο «μεθαύριο» ή σε «λίγο μόνο καιρό»..

Ήθελα να μου απαντήσεις «ΠΟΣΟ είναι αυτό το «λίγο» για εσένα όταν για εμένα αυτό, μοιάζει με αιώνες….»

Θυμάμαι ότι σου φώναζα.. Μα δε γύρισες ποτέ πίσω.. Παρά συνέχισες σταθερός, στις επιλογές σου.

Μέχρι που περίμενα το αεροπλάνο να ξεκινήσει για να σιγουρευτώ πως δεν άλλαξες γνώμη την τελευταία στιγμή. Ξέρεις, όπως γίνεται στις ταινίες με τα full in love (αλλά και Fooled by love)  ζευγάρια που τα τινάζουν όλα στον αέρα τελευταία στιγμή για να ζήσουν τον έρωτα τους στο ΤΩΡΑ και όχι στο αβέβαιο άυριο/μεθαύριο/παρα-μεθαύριο/παρα-παρα-μεθαύριο/παρα-ΠΑΠΑΡΑ-μεθαύριο.. (ουπς!)

ΑΝΤΙΟ λοιπόν, πάλαι ποτέ υπερ-ήρωα μου.. Σε χαιρετώ, αφού τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια & η κολοκύθα μου δε θα γίνει ποτέ άμαξα, όπως ούτε κανένας βάτραχος με ένα απλό φιλί θα γίνει ποτέ πρίγκιπας!