Όλοι έχουμε τουλάχιστον από ένα. Καλά κρυμμένο μέσα μας, τόσο, που τις
περισσότερες φορές ξεχνάμε και εμείς οι ίδιοι την ύπαρξη του. Για άλλους είναι
ασήμαντα, για άλλους σημαντικά, άλλοι βασανίζονται χρόνια στη θύμηση τους,
άλλοι πάλι νομίζουν πως τα διαγράφουν, έτσι εύκολα και απλά..
Το κοινό που έχουν όλα όμως μεταξύ τους, ανεξαρτήτως σημαντικότητας, είναι
το γεγονός ότι τα κουβαλάμε για πάντα μαζί μας. Μπαίνουν στο «βαλιτσάκι» της
ζωής μας, κάτω από ξεχασμένες παλιές φωτογραφίες, αδειανά μπουκαλάκια από
άρωμα, cd και κασέτες με τραγούδια από τις
δεκαετίες που ήμασταν έφηβοι, νεανικά
ρούχα, μαγιό που μυρίζουν ακόμα θάλασσα και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια..
Πόσες φορές δε ρίσκαρε κάποιος από όλους εμάς, να ‘φωνάξει’ ένα έστω από τα
μυστικά του και να τινάξει τα π ά ν τ α στον αέρα, για ένα τ ί π ο τ α..
Σαν τα κύματα είναι τα μυστικά. Σφραγισμένα μέσα μας, καταπιεσμένα, που
κάποιες φορές ‘ξεσπάνε΄ και θέλουν στο ξέβρασμα τους να ‘καταστρέψουν’ τα
πάντα. Μα ύστερα, πάλι ηρεμούν και νομίζουμε πως ξεχνιούνται..
Υπάρχουν & πάντα θα υπάρχουν. Θα τα ξέρω ‘εγώ’, θα τα ξέρεις & ‘εσύ’,
γιατί ‘ήμασταν’ μαζί σε αυτό το μικρό ή μεγάλο μυστικό, μα κανένας γύρω ‘μας’
δε θα το ξέρει. Θα ζούμε ‘καλά’ μέσα στην ήρεμη και όμορφη καθημερινότητα μας,
μέχρι να γεράσουμε και να πάψουμε να θυμόμαστε το ‘μυστικό μας’..
Θα έχουμε μείνει όμως μέχρι το τέλος, να αναρωτιόμαστε, τι θα γινόταν ΑΝ
μοιραζόμασταν το μυστικό μας, ΑΝ είχαμε το θάρρος να κυνηγήσουμε τις πιο
απαιτητικές μας επιθυμίες, ΑΝ είχαμε προσπαθήσει να νικήσουμε τα ακατόρθωτα, ΑΝ
ακολουθούσαμε τα πιο κρυφά μας όνειρα..
“Words
can be like knives, they can cut you open.. And the silence surrounds you and
haunts you..”
Καλό σας απόγευμα!
