Mόνο ΜΙΑ στιγμή.... :)

Η ζωή είναι στιγμές…  Ακούγεται πολύ κοινότυπο… Passé , trés Banal κλπ , κλπ..

Αν όμως κάτσεις να σκεφτείς τι θυμάσαι από τη ζωή σου μέχρι τώρα θα διαπιστώσεις πως έχουν αποτυπωθεί μόνο κάποιες στιγμές στο μυαλό σου, που συνδέονται με πρόσωπα και καταστάσεις …
Ήμουν στο αμάξι μου, την ώρα που ο ήλιος αρχίζει και κουράζεται να στέκει εκεί ψηλά και παίρνει το δρόμο προς τη Δύση, αφήνοντας σε να αιωρείσαι ανάμεσα στο μεσημέρι και στο επερχόμενο βράδυ..


Περίμενα υπομονετικά το φανάρι ,ακριβώς πίσω από τις διαβάσεις.. Και ήταν η στιγμή που πέρασε από μπροστά μου η μυρωδιά του ζεστού καφέ .. Βιαστική , όπως βιαστικά κυλάει και η καφεΐνη στο αίμα και τονώνει ακόμα και τα πιο τεμπέλικα σου νεύρα.


Αχ αυτός ο καφές… Χωράει σε τόσες στιγμές.. Όταν είσαι μόνος σου και χάνεσαι σε δαιδαλώδεις σκέψεις.. Όταν είσαι με παρέα και γελάς με τις ώρες σχολιάζοντας και την «κουτσή Μαρία» που θα περάσει από δίπλα σου.. Όταν προσπαθείς να λύσεις το «Κυπριακό» με την σχέση σου αλλά στην τελευταία του γουλιά απελπίζεσαι γιατί ήσουν τελικά ο «αδύναμος κρίκος» και δεν μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημα σου.. Και ξαφνικά, ένα τσάφ.. ανοίγει η γη και σε καταπίνει, παρασύροντας μαζί σου και όλες τις ελπίδες σου για σωτηρία του μεγάλου «νησιού»..


Και δεν είναι μόνο το άρωμα του καφέ , μια στιγμή στη ζωή σου..

Είναι μια σκισμένη σελίδα περιοδικού με ένα απλοϊκό φατσάκι ζωγραφισμένο πάνω της, που φυλάς σαν χρυσό σε ένα παλιό ημερολόγιο, για να σου θυμίζει τις βαρετές ώρες του Αστικού Δικαίου, που εσύ αντί να κρατάς σημειώσεις, μουτζούρωνες φυλλάδες και χάζευες τις φωτογραφίες του κάθε «Σάκη» ευχόμενη να σου στείλει ο Παντοδύναμος μια μέρα ένα τέκνον ( ή καλύτερα τεκνό!) σαν αυτό!

Είναι και ο ήλιος που σου καίει το πρόσωπο ένα φθινοπωρινό μεσημέρι καθώς περιμένεις το λεωφορείο για να γυρίσεις κουρασμένος από τη σχολή..

Είναι οι φάλτσες νότες που μουρμουράς κάθε φορά που ακούς ή θυμάσαι το αγαπημένο σου τραγούδι..

Η στιγμή που αντί να κοιτάς μπροστά σου, τσέκαρες τα μηνύματα στο κινητό σου και πέφτεις στις σκάλες του μετρό με αποτέλεσμα να νιώσεις τόσο άβολα ώστε να κοιτάξεις  πίσω σου για να βεβαιωθείς ότι δεν σε είδε κανείς και μετά να σηκωθείς βιαστικά για να το βάλεις στα πόδια, έχοντας ένα κρυφό γελάκι ανακούφισης!!

Οι όμορφες στιγμές είναι τρισδιάστατες ζωγραφιές με ήχους και εικόνες.. Που κάπου –κάπου σου ψεκάζουν και αρώματα , ώστε την επόμενη φορά που θα μυρίσεις το ίδιο άρωμα να ξυπνήσει μέσα σου η ανάμνηση και να κρυφογελάς, κάνοντας όσους σε βλέπουν να απορούν τι έχεις πάρει!

Πολλοί ψάχνουν το μυστικό για να είσαι ευτυχισμένος..
Να μπορείς να χαμογελάς ακόμα και όταν πέφτεις και χτυπάς, όταν τα μαλλιά σου κατσαρώνουν από τη βροχή μην υπακούοντας στο ανελέητο «ψήσιμο» που είχαν υποστεί ώστε να στέκουν επιτηδευμένα  ίσια μπροστά στα μάτια των φίλων σου! Μπλα..μπλα..μπλα…

Και εγώ επιμένω και σου λέω ότι δεν μπορείς να είσαι μίζερος όταν γεμίζεις τους «τοίχους» σου με αυτές τις «μαγικές» τρισδιάστατες ζωγραφιές!!

Ας έχεις μόνο τσαλακωμένες φωτογραφίες να σου θυμίζουν τις τρέλες που έκανες..
Ας έχεις μόνο τελειωμένα στυλό ,ξεχασμένα σε ένα συρτάρι…
Άδεια κουτάκια από τσίχλες , εισιτήρια cinema και άλλα ανόητα «σκουπίδια» παραχωμένα σε κουτιά!!

Όλα αυτά και άλλα τόσα είναι αυτά που σε κάνουν να θυμάσαι τις όμορφες στιγμές σου και να γελάς!!!

Και επειδή μου κορνάρουν πριν καν ανάψει πράσινο (κλασικοί  Έλληνες οδηγοί!) ….

Adios Amigos , φιλούρες στις μουτσούνες σας!
      
  

H θεία μου...η Δίκη!

-Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς….
Έτσι λέει μια παροιμία.  Σοφή ή όχι, δεν ξέρω. Πάντα είχα τις αμφιβολίες μου σχετικά με τις παροιμίες του λαού..
-Ρόδα είναι και γυρίζει.. Άλλο ένα «απόφθεγμα» βγαλμένο από τις εμπειρίες της ζωής.
*Έχω κουραστεί νομίζω, να παραλληλίζω τα λάθη μου με παροιμίες και να σκέφτομαι πως αν δεν «στρώσω καλά το κρεβάτι μου» , θα με τιμωρήσει η Θεία… Δίκη…

ΌΧΙ- δεν έχω κάνει καμία σκανταλιά, δεν έφαγα εγώ το γλυκό από το βάζο, δεν έσπασα ούτε εγώ το βάζο και αν στο κάτω-κάτω κατηγορηθώ για κάποιο «αποτρόπαιο έγκλημα»,σας δίνω το λόγο μου δεν ήμουν μόνη μου, είχα και συνεργό.  Όποτε Θεία Δίκη μου , εκτός του ότι δεν είσαι εσύ δική μου Θεία (εμένα τη Θεία μου τη λένε Μαρίκα) γιατί θα πρέπει να πληρώσω εγώ μόνο τα σπασμένα??

Ας τα πάρω με τη σειρά.
έστω  f(Χ)= Ψ ή πιο σωστά,
F(έγκλημα)= βάζο, (για όσους μισούσαν τα μαθηματικά, θυμίζω ότι
το έγκλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι η Ανεξάρτητη μεταβλητή και το βάζο η εξαρτημένη. )
Τουτ’έστιν για να το κάνω κατανοητό, το βάζο παθαίνει ότι παθαίνει ανάλογα με τη βαρύτητα του εγκλήματος.
Και φυσικά το έγκλημα μπορεί να είναι αποτέλεσμα συνεργασίας ενός, δύο ή περισσότερων ατόμων.

Κρατάω ως ηθικούς αυτουργούς  του βάζου, μόνο 2 άτομα ,δεν μου αρέσει να μπλέκομαι με περισσότερους παράγοντες, εξάλλου κάθε εξωτερικός παράγοντας επηρεάζει διαφορετικά και ποικιλόμορφα το αποτέλεσμα.. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι δηλαδή ( και άλλη παροιμία γαμώτο..)
Τέλος πάντων επί του θέματος, άπαξ και είναι ΔΥΟ σε ένα έγκλημα μοιράζονται την ευθύνη . ΕΚΕΙ θέλω να καταλήξω.
ΔΕΝ μπορείς αγορίνα μου να παίζεις στο παιχνίδι μου, να έχουμε κοινούς όρους στρατηγικής και να παίζουμε σε ΕΝΑ ταμπλό και ξαφνικά επειδή σε κάλεσαν να παίξεις σε παιχνίδι με περισσότερη δράση , παρατάς στη μέση το δικό μας και να αφήνεις εμένα «μόνη , σα το λεμόνι»… ή στην «καλύτερη» εκδοχή , να παίζεις παράλληλα και στα ΔΥΟ ταμπλό.
Γιατί αυτό δεν είναι ΔΥΟ , γίνεται ΤΡΙΟ. ( εγώ-εσύ ,το ένα ταμπλό, εσύ-αυτή, το άλλο ταμπλό!)

____________________
Σύνολο: 2 ταμπλό
               +3 άτομα
Ενώ εγώ στην αρχή είχα θέσει ως αυτουργούς , ΜΟΝΟ 2 άτομα.
Άρα η συνάρτηση μας παραβλέπει ένα σημαντικό ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ
Άρα κάναμε κάποιο λάθος. Αλλά δεν το έκανα μόνη μου, το κάναμε ΜΑΖΙ το λάθος.


*Άρα γιατί να μηδενίσει εμένα η δασκάλα ? Να μηδενίσει και εσένα.
Ταυτόχρονα παρακαλώ πολύ, όχι ετεροχρονισμένα.

Και επιτέλους για να καταλήξω εκεί που θέλω, γιατί ο συλλογισμός μου πετάει από το ένα θέμα στο άλλο και χάνεται μεταξύ αριθμών και λέξεων , παραπατάει μεταξύ συναισθημάτων και λογικής..

-ΔΕΝ πιστεύω ότι αν στρώσω το κρεβάτι μου κάπως λάθος, δεν θα κοιμηθώ καλά.
Μπορώ να ξεπεράσω τη δυσκολία, πολύ απλά. Παίρνω το μαξιλάρι μου και κοιμάμαι σε άλλο κρεβάτι, στον καναπέ ή ακόμα και στο πάτωμα προκειμένου να σου αποδείξω ότι μεγάλη μου σκασίλα για το στραβοστρωμένο μου κρεβάτι.
-Και σίγουρα η ρόδα γυρίζει… Εκτός και αν…. χαλάσει το γρανάζι!! οπότε και πάλι σου αποδεικνύω ότι εγώ έχω τρόπο άμα θέλω να κάνω τη ρόδα να ΜΗ ξαναγυρίσει, γιατί ΔΕΝ θέλω να με πατήσει!! Και αν η ρόδα επιμένει να θέλει να γυρίσει, θα την ξεφουσκώσω, εν ανάγκη θα λυγίσω τα σίδερα για να μην είναι πλέον ρόδα και να πάψει να γυρνάει!!!


***Τον λογαριασμό στο παιδί που έκλεψε στα επιτραπέζια μαζί μου και αρέσκεται σε ύπουλες λύσεις παιχνιδιού σε ΔΥΟ ταμπλό!! Ναι, ναι, σε αυτόν που ήταν μαζί μου όταν προσπαθούσαμε να λύσουμε τη συνάρτηση, στον ηθικό αυτουργό του εγκλήματος, σε αυτόν που η Θεία Δίκη θα φωνάξει για το σπασμένο βάζο!!!!

Θεία Δίκη?? Μην είσαι ΆΔΙΚΗ, τιμώρησε τον εξίσου ΔΙΚΑΙΑ όπως τιμωρείς και εμένα!!!

Ήρθες πάλι τρελό ….καρναβάλι…

Το καρναβάλι έχει περάσει, οι καρνάβαλοι όμως ξέμειναν! Και είναι ανάμεσα μας, στο μετρό, το τρένο, το λεωφορείο, τον προαστιακό μη σου πω και τον Υπερσιβηρικό!!!

Γιατί μπορεί να περιμένουν μια φορά το χρόνο να βάλουν τις στολές τους και να βγουν απενοχοποιημένα στους δρόμους, ως sexy νοσοκόμες, καλόγριες, δασκάλες (και τέλος πάντων ως οτιδήποτε με πρώτο συνθετικό το sexy) , αλλά παραβλέπουν το γεγονός ότι οι απόκριες έχουν τελειώσει και συνεχίζουν με μανία να φοράνε την ίδια «στολή» . Ή σχεδόν την ίδια, είπαμε κρατάνε το sexy και αλλάζουν το δεύτερο συνθετικό!

Γιατί ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ γυναίκα ρε παιδί μου, αν δεν φορέσεις τη ζώνη σου για φούστα, το κορδονάκι των παπουτσιών για εσώρουχο ( το must είναι να φαίνεται πάνω και κάτω από τη «ζώνη» το «κορδόνι») και το at least 15ποντο γοβάκι σου για να βγεις για πρωινό καφέ!!!!

ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙΙΙΙ! Βασανίζεται και η ψυχή μου σε ένα «ξένο» σώμα, γιατί νιώθω από άλλο πλανήτη όταν βάζω τις φόρμες μου και πηγαίνω για ψώνια, όταν τα αθλητικά μου πατάνε εκεί που οι γόβες των sex-wanna be-symbols, αφήνουν τρύπες στο διάβα τους.
Μήπως είμαι ιερόσυλη? Μήπως ατιμάζω το γυναικείο φύλο όταν δεν βάφω τα μάτια μου με αυτές τις αυστηρά επιτηδευμένες κατάμαυρες γραμμές πάνω από τα μάτια (ala Cleopatra) στις 8 ή στις 10 και στις 12 το ΠΡΩΙ??

THANKS GOD- με έκανες «εξωγήινη». Αν και νομίζω πως μου έδωσες και μια δόση λογικής!
Ευτυχώς που όταν ήμουν μικρή δεν είχα συνδρομητικά κανάλια σπίτι μου , να βλέπω τσόντες. Κι έτσι «αναγκάστηκα» να ακολουθήσω μεγαλώνοντας, τον δύσκολο δρόμο της ζωής. Αυτόν που «πρέπει» να ντύνεσαι κάθε πρωί για να βγεις έξω, που απαρνείσαι τα ακροβατικά σε γόβες στιλέτα-φονικά όπλα και που δεν βάφεσαι 360-365 μέρες το χρόνο σαν το τρελό καρναβάλι.

Και οκ, βλέπεις μικρά κοριτσάκια, με το μαλλί βαμμένο πλατίνα και λες, φάση είναι θα τους περάσει, μα προχωράς και βλέπεις και μεγαλύτερες βουτυροκοπέλες που το παίζουν μπεμπέκες και ψωνίζουν ρούχα από το παιδικό τμήμα!! Σφίγγονται να χωρέσουν στα στοιχειώδη ενδύματα , ξεβάφουν το μαλλί (ala Julia –την Εθνική μας σταρ Volume 69), σουφρώνουν χείλη, παίρνουν ύφος divas, ξαμολιούνται στους δρόμους και..όποιον πάρει ο χάρος!!(ή ορθότερα-όρθια,πλάγια,ξαπλωτά κλπ, όποιους "πάρουν" οι ίδιες!)
Ας μπει επιτέλους μια τάξη, ας «απαγχονιστούν» οι στραβοί σχεδιαστές που μπερδεύουν τα παιδικά πατρόν με αυτά των ηλικιών 17plus… Ή τουλάχιστον ας τους στείλουμε έναν οφθαλμίατρο.. Κλονίζεται το οπτικό μου νεύρο, καταρρέει το νευρικό μου σύστημα..

Τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας σε εμάς τις.. καλόγριες! Γιατί εγώ προσωπικά τώρα που μεγάλωσα και μπορώ να δω χωρίς γονική συναίνεση πλέον τα xxx-κανάλια και να σερφάρω ελεύθερα στο διαδίκτυο , ή να σπάσω πλάκα με τον φίλο μου χαζεύοντας «ταινίες κουλτούρας» , αρχίζω και σιγουρεύομαι πως ο κόσμος μας έχει γεμίσει γυναίκες βγαλμένες από τέτοιες ταινίες «μεγάλου μήκους» (και βάθους!!! Βεβαίως βεβαίως!!!)

Τουλάχιστον ας αποκτήσετε έναν σοβαρό στόχο βρε κοπελιές μου, και ας αναβαθμιστείτε από απλές ΚΟΙΝΕΣ( με ΟΛΗ τη σημασία της λέξης) καθημερινές κομπάρσες σε ηθοποιούς με Α’ (το χειρότερο!) Β’ ρόλους! (εξαρτάται από τα γούστα της καθεμίας, αν αρέσκεστε σε απλό dueto ή επιδίδεστε από trio και πάνω...)
Γκούχου-γχούχου..βηχαλάκι, θα κρύωσα, η αλλαγή καιρού θα φταίει..


Τα ρουφιχτά φιλιά μου στις στραβωμένες σας μουτσούνες, που για να ξεστραβώσουν ή θα με λιθοβολήσουν ή θα με ντύσουν-«γδύσουν» σας και τις υπόλοιπες προαναφερόμενες «γυναικάρες!»

http://www.youtube.com/watch?v=ci97t51A0iA

"ΕΓΩ..Ο Απαισιότατος...ΦΙΛΟΣ..."

>Φίλος δεν είναι μόνο αυτός που θα σε πάρει να βγείτε για ποτό επειδή χώρισες και είσαι στις μαύρες σου.. Είναι  αυτός που θα παρατήσει το πιο ΙΝ party του μήνα, με τις πιο καυτές γκόμενες, για να έρθει σπίτι σου, να σε βρει κάτω από τόνους χρησιμοποιημένων χαρτομάντιλων , μουτζουρωμένη με την πάλε ποτέ πανάκριβη «αδιάβροχη» μάσκαρα σου, για να κάνετε μαζί voodoo στον «μακάριο» πρώην σου ενόψει χωρισμού!

>Φίλος δεν είναι μόνο αυτός που θα σε μεθύσει ώστε να ξεχάσεις τα λάθη και τα πάθη σου αλλά και αυτός που θα φροντίσει να σε ξεμεθύσει μετά με ένα καφέ hand-made ή έστω αγοραστό ρε παιδί μου.. Ας μην τον έχει φτιάξει με τα χεράκια του! Επειδή ή δεν έχει ούτε μπρίκι σπίτι του γιατί μένει μόνος του, ή γιατί θα στον κάνει τόόσο νερο-μπλούμ που θα προτιμούσες να πιείς ένα γύρο ακόμα σφινάκια και να ξεραθείς επιτόπου!)

>Φίλος δεν είναι μόνο αυτός που θα σου βρεί τον αμέσως επόμενο αντικαταστάτη της σχέσης σου, για να σε βοηθήσει να «πνίξεις» κάπου τον πόνο σου. Το μόνο που θα «πνίξεις» έτσι, είναι το ΚΟΥΝΕΛΙ, το οποίο μεταξύ μας, στο τέλος θα σου κάτσει και βαρύ γιατί δεν είσαι συνηθισμένη εσύ σε «λαγούς στιφάδο» αλλά σε ακριβό «χαβιάρι» που ικανοποιεί ΟΛΕΣ τις  «αισθήσεις» σου, όχι μόνο τις «βιολογικές» σου ανάγκες! Και ο νοών νοείτω …….! Φίλος λοιπόν είναι αυτός που θα σου επιβάλλει να «πάρεις το χρόνο σου» από τον έναν κούνελο στον άλλον και θα περάσει από εξονυχιστικό έλεγχο το υποψήφιο σου θύμα, ώστε να βεβαιωθεί ότι η softex δεν θα γίνει πλούσια εξαιτίας της επιπολαιότητας σου!

«Φίλε έλα απόψε που πονάω» δεν λέει ο Πουλόπουλος? Και ο Ρέμος το έχει πει και ο Πάριος και ο Μακρόπουλος και ο Οικονομόπουλος και ο κάθε Καημενό-πουλος που «πονάει» και ζητάει απεγνωσμένα μανίκι να μουσκέψει!

«Μην αντιστέκεσαι λοιπόν, κάνε ένα βήμα και εσύ!» Εσύ που θες να κατέχεις τον τίτλο του φίλου, όχι μόνο αυτού που «ενδιαφέρεται» να περνάει καλά αλλά και αυτού που θέλει να περνάει «δύσκολες ώρες» δίπλα σε αυτούς που νιώθει πραγματικά φίλους του.

>Φιλία δεν είναι μόνο οι ατελείωτες ώρες καφέ μαζί.. Το αχαλίνωτο clubbing παρέα, που συνεπάγεται αχαλίνωτα «όργια» εδάφους και αέρος ή στην καλύτερη, αγκαλιές με μια λεκάνη όπου θα εναποθέτεις κάθε 5 λεπτά ΟΛΟ τον εσωτερικό σου κόσμο.. Οι ατέρμονες ώρες πάνω από ένα τηλέφωνο την επόμενη, για ανταλλαγή εμπειριών και εντυπώσεων από το προηγούμενο βράδυ…

ΝΑΙ δεν λέω. Να είσαι και τέτοιος φίλος, αλλά αυτή είναι ΜΟΝΟ η μία πλευρά του νομίσματος.
Γύρνα και από την άλλη το δίφραγκο σου.
-Έχεις κρατήσει ποτέ τον φίλο σου να μην πέσει κάτω επειδή πολύ απλά στο δημοτικό δεν έμαθε να μετράει καλά και μπέρδεψε τα 5 ποτά με τα 5 μπουκάλια του Γιάννη του Περπατητή?
-Έχεις φτιάξει ποτέ ένα νερόπλυμα  για καφέ, να κάτσεις να ακούς με τις ώρες τους βαρείς «όρκους» του/της φίλης σου που σου λέει ότι «ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΑΚΑΝΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ» ή το άλλο κλισέ «ΧΩΡΙΣΑ, πάει τέλος, ήταν η τελευταία φορά που τον συγχώρεσα τον μ-λ-κ-3^Α! »
-Έχεις χάσει την διασκέδαση σου για να περάσεις μαζί με τον/την φίλη σου στιγμές κρίσης και υστερίας?

Ευκαιρίες να περάσεις καλά , με ένα ποτό στο χέρι και ένα τσούρμο άλλους να χτυπιούνται δίπλα σου σε ρυθμούς house, rnb ή καμμένου ελληνικού… υπάρχουν πολλές…
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ όμως να είσαι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ που θα επιλέξει ο άλλος για «χαρτομάντιλο» του ή για σάκο του box πάνω στα νεύρα του… ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ….

Ο πραγματικός φίλος, σε αγαπάει ακόμα και όταν σε βλέπει στις χειρότερες στιγμές αδυναμίας σου, εκεί που εσύ ο ίδιος μισείς τον εαυτό σου, ο πραγματικός φίλος, σου θυμώνει μα πότε και για τίποτα δεν σε βγάζει από την ζωή του, γιατί πολύ απλά ήσουν, είσαι και θα είσαι η προτεραιότητα του.. Ο πραγματικός φίλος, δεν σε τιμωρεί για τα λάθη σου και δεν προσπαθεί να σε αλλάξει, σε θέλει γι αυτόν τον «απαίσιο» χαρακτήρα που έχεις…

Δεν αυτοχρήζομαι –Η- καλύτερη super ouaou φίλη που ποτέ της δεν έκανε λάθη, όμως μπορώ με σιγουριά να παραδεχτώ ότι όταν αποκαλώ κάποιον φίλο μου, είμαι ικανή να τρέξω στις 5 τα ξημερώματα για χάρη του, να χαρώ με την επιτυχία του και να στενοχωρηθώ με την λύπη του, να παρατήσω ότι και αν κάνω, απλά γιατί θα είμαι η μία και ΜΟΝΑΔΙΚΗ που θα έχει ανάγκη να δει  ο ΦΙΛΟΣ MOY.. Γιατί εγώ ποτέ δεν θα κρατήσω κακία επειδή ο φίλος μου δεν με πήρε πίσω όταν είδε την αναπάντητη μου… Ας μη με πάρει ποτέ τηλέφωνο, φτάνει να ξέρω πως είμαι στο μυαλό του ως κάτι ξεχωριστό και όταν θελήσει θα ξέρει που να με βρει. Εξάλλου κάποτε, δεν υπήρχαν ούτε κινητά, ούτε τηλέφωνα, ούτε αυτά τα διαόλια τύπου msn/facebook/skype κλπ…

Εγώ «ο απαισιότατος» λοιπόν, δεν ζητάω με αυτόν τον τρόπο πίσω τους «φίλους» που αλλαξοπίστησαν επειδή δεν με δέχτηκαν όπως είμαι…
Θέλω μόνο, να ξέρω πως από εδώ και πέρα όταν θα δοκιμάζω τις αντοχές της καινούργιας αδιάβροχης μάσκαρας μου, θα με κοιτάνε μόνο όσοι μπορούν να δεχτούν τις παραξενιές μου χωρίς υστερίες, υπερβολές και εγωισμούς..

Γιατί πολύ απλά βαριέμαι να ψάχνω στη Νικολούλη αυτούς τους «φίλους» που επειδή οι καθημερινοί μας ρυθμοί δεν συμβάδιζαν αποφάσισαν να με διαγράψουν από την λίστα τους.

Τις φιλούρες μου, στις στραβωμένες σας μουτσούνες!
Οι κορυφαίοι νευρολόγοι συνιστούν ΞΥΔΙ!!!