Κάθονται δίπλα σου, πλάι σου,
πίσω σου. Στο μετρό, στο σινεμά, στην ουρά του σούπερ μάρκετ, στο γραφείο..
Είναι αυτοί που θα στριμωχτούν
για να κάτσεις δίπλα τους, θα σου δώσουν εύκολα τη σειρά τους, θα σου πουν ‘καλημέρα’
κάθε πρωί στο γραφείο, με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, όταν εσύ θα βλασφημείς
για τα dead lines στη δουλειά, που είναι υπεύθυνα για τους μαύρους κύκλους σου
κάτω από τα μάτια..
Αυτοί οι άνθρωποι που σου
χαμογελούν πλατιά, που τα μάτια τους δακρύζουν από χαρά όταν κουβεντιάζετε,
αυτοί που θα σου προσφέρουν χωρίς δεύτερη σκέψη το φαγητό τους, αυτοί που
ξεκαρδίζονται από τα γέλια στο μαγαζί και τους κοιτάνε οι τριγύρω, αυτοί που
όταν τους ρωτάς αν είναι καλά σου λένε με χαμόγελο « όλα καλά!»…
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που κλαίνε
τα βράδια όταν κανείς δεν τους ακούει, γιατί δεν αντέχουν τις συνθήκες που
ζουν, αυτοί είναι που δαγκώνονται όταν θέλουν να φωνάξουν πως πνίγονται στην
θλιβερή καθημερινότητα τους, αυτοί που πίσω από το πλατύ και λαμπερό χαμόγελο τους
κρύβουν καλά τις δυσκολίες που περνούν.
Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν πιο
αληθινά, πιο βαθιά και πιο ουσιαστικά. Γιατί δίνουν όλο τους το ‘είναι’ σε απλά
καθημερινά και ανούσια πράγματα, χαίρονται να προσφέρουν στον οποιονδήποτε, όσα
δεν τους προσέφερε ποτέ κανείς, με την ελπίδα πως ίσως κάποτε, από κάποιον,
πραγματικά αγαπηθούν.
Η αγκαλιά τους καίει, το χαμόγελο
τους σε γεμίζει, το βλέμμα τους σε διαπερνάει, τα λόγια τους σε συνεπαίρνουν και οι ώρες μαζί
τους περνούν τόσο γρήγορα.. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι τα τυπάκια που όλοι
γουστάρουμε στην παρέα μας, που φαίνονται να μην ‘σκάνε’ για τίποτα, που είναι πάντα
cool και
μέσα σε όλα, φαγητό, καφέ, ποτό, ξενύχτια, all day stand by.
Κάποτε είχα την τύχη να γνωρίσω
έναν τέτοιο άνθρωπο.. Σήμερα είναι ο καλύτερος μου φίλος. Γιατί αυτοί οι
άνθρωποι σου δίνουν μια γεύση από την εμπειρία τους: Να ζεις παίρνοντας χαρά μέσα
από τη χαρά των άλλων, όταν στη δική σου ζωή κανείς δεν έδωσε χαρά και αγάπη. Αυτοί
οι φίλοι σπανίζουν και αξίζουν.. Και είναι τόσοι πολλοί ανάμεσα μας……..
P e o p l e
