Μέλη

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Η Αρχή του παντός !


Σε ένα κόσμο που τίποτα δεν χαρίζεται, εγώ δεν σου ζητάω τίποτα. Θέλω μόνο την Ελευθερία μου...και αυτές τις μικρές στιγμές Ευτυχίας που ζωγραφίζουν ένα γλυκό "ηλίθιο" χαμόγελο στο πρόσωπο μου... !
 ..... 
Τι κι αν βρέχει καταρρακτωδώς και πρέπει να τσαλαβουτήσεις στα βρομόνερα  για να φτάσεις στη δουλειά σου; 
Τι κι αν ο μισθός σου αργεί για πολλοστή φορά,  περισσότερο και από την «αγάπη»; 
Αν χάνεις συνέχεια το μετρό και πας μονίμως καθυστερημένος στα ραντεβού σου;
Αν δεν πρόλαβες την προβολή της ταινίας που ήθελες τόοσο να δεις γιατί η παρέα σου ξεχάστηκε στην μπανιέρα να παίζει με τις σαπουνόφουσκες και τα παπάκια;
……
Είσαι σίγουρα πιο ευτυχισμένος όταν ξυπνάς και βλέπεις το χαμόγελο αυτών που αγαπάς..
Όταν το βράδυ σπρώχνεις τον φίλο/ φίλη σου, για να χωρέσετε και οι δύο στο κρεβάτι..
Όταν μένεις ξεσκέπαστος γιατί «το γομάρι» σου πήρε το πάπλωμα..
Όταν γεμίζεις την κούπα σου με καφέ και σε «καταπίνει» ο καναπές μαζί με μια αγκαλιά σοκολατάκια, ποπ κορν και όλους τους ένοχους για τριγλυκερίδια, «ψωμάκια», κυτταρίτιδες και   τα συναφή, χωρίς το παραμικρό ίχνος τύψεων…
……
Γι’ αυτό στο ξαναλέω και άκου το καλά…

Σε ένα κόσμο που τίποτα δεν χαρίζεται, εγώ δεν σου ζητάω τίποτα.
Θέλω μόνο την Ελευθερία μου...και αυτές τις μικρές στιγμές Ευτυχίας που ζωγραφίζουν ένα γλυκό "ηλίθιο" χαμόγελο στο πρόσωπο μου... !




Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

"Σκύλες της Λύσσας, στο βουνό αμοληθείτε…"



Σκύλες της Λύσσας, στο βουνό αμοληθείτε…(sic)

Λυσσασμένες γυναίκες, μόνες, ψάχνουν απεγνωσμένα, τύπο άντρα για φαινομενική «σχέση» , φωτογραφίες με χειλάκια ενωμένα, αγαπούλες στο ηλιοβασίλεμα, ροδοπέταλα στρωμένα στα πατώματα και στα … παπλώματα.. και αχαλίνωτα καλπάσματα σε εξοχές, κάμπους, βουνά, πεδιάδες και τα λοιπά, και τα λοιπά, λοιπά..

Αγαπημένο μου ημερολόγιο…… 2013

Οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας με εξωγήινους τύπους ντυμένους με στενά γυαλιστερά ρούχα, που έρχονται στη Γη για να την κατακτήσουν με κάθε μέσο μου μοιάζουν πραγματικότητα.. ΜΑΝΑΑΑ.. ΦΟΒΑΜΑΙ..

Γυναίκες, σφηνωμένες μέσα σε μασαζοκορσέδες, ρουφάνε την κοιλιά τους και μετράνε ανάποδα μέχρι να σκάσουν από το πολύ σφήξιμο που δέχονται από τα «κατά 3 νούμερα» μικρότερα υποτιθέμενα ρούχα τους!

Τα χρώματα του ουράνιου τόξου είναι θρονιασμένα πάνω τους!

  •  ΦΟΥΞΙΑ καρα- μπα-μπαμ, που βγαίνει σε φορμούλες.. γιλεκάκια… μποτούλες… φιογκάκια για τα μαλλιά… και το ξερατό συνεχίζεται!
  • Το πορτοκαλί και το κίτρινο φοσφοριζέ, της σημαδούρας, φοριέται ανεξαρτήτως ώρας και διάθεσης!
  • Το διάφανο άσπρο, «καλύπτει» κώλ°υς χωρίς βρακιά και βυζ@ρες ελευθέρας βοσκής, χωρίς βυζ°θήκες, που πηγαινοέρχονται αγέρωχες κατά το περπάτημα!

Και όλα αυτά γιατί; Γιατί οι «σκύλες» της λύσσας ψάχνουν ένα αρσενικό να κατασπαράξουν! ΕΝΑ.. Αν βρεθεί έστω και ένα αρσενικό διαθέσιμο για αυτές, είναι έτοιμες να ορμίσουν και να του «πιουν... το αίμα»! ! !

Αγαπημένο μου ημερολόγιο…… 2013

Παραπονιόμαστε ότι η οικονομική κρίση δεν οδήγησε σε μείωση τιμών.
Ο ΑΝΤΡΑΣ. Ένα αγαθό που προσφέρεται πλέον, φθηνότερα παρά ποτέ.

Στο ετικετάκι πώλησης που κρέμεται στην πλάτη του, αναγράφεται με μεγάλα κόκκινα γράμματα: “Sales, -70%” .. Τσάμπα πράμα. Παραπάνω από μισοτιμής.
Ένα ρούχο φτηνό, έτοιμο να φορεθεί έστω ως πρόχειρο, από όσες δεν έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν κάτι «ακριβότερο»…

Τι προσφέρει;; Να σκεφτώ…
  •  Φτηνό έρωτα..
  • φτηνή ικανοποίηση..
  • Φτηνή καλοπέραση…
  • και σύντομο διάστημα «παραμονής»….
Χαρακτηριστικά του «φτηνού» άντρα:
  • Έλκεται τρομερά από  το ΦΟΥΞΙΑ και ΟΛΑ τα χρώματα της σημαδούρας και του ουράνιου τόξου…
  • Λατρεύει το διάφανο άσπρο καθώς δεν τον βάζει στον κόπο της φαντασίας αλλά τον περνάει κατευθείαν στο ψητό !
  • Δεν έχει εγγύηση άνω του ενός έτους και κάνει λόγο για «κίνδυνο αποσύνθεσης» σε περίπτωση πλυσίματος άνω των 50ο C ! Ξεκάθαρα πράματα: «Θα σου δώσει αυτό που θες, αλλά μη τον πρήζεις κι όλας έτσι; Δεν είναι για πολλά… πολλά..» 
Αγαπημένο μου ημερολόγιο…… 2013

To κακό έχει παραγίνει! Οι εξωγήινες χαζογκόμενες λυσσάνε πλέον όσο ποτέ για «ξέσκισμα» ανδρικής σάρκας..

 Όσοι άντρες απέμειναν, από το φόβο τους έχουν κρύψει τα πουλιά τους…

Και οι μαϊμούδες «άντρες» ξεχύνονται στην αγορά, μισοτιμής με μια «μπεκάτσα» στο χέρι ( και ο νοών νοείτω…)

Σκύλες της Λύσσας, στο βουνό αμοληθείτε (sic), πάρτε απόχες και κυνηγήστε τα «ελεύθερα πουλιά» και αποτάξτε από πάνω σας τα χρώματα του τσίρκου! Πάρτε και όλα τα ρούχα των εκπτώσεων και αφήστε εμάς τις "ξενερωτές" να κάνουμε αποταμίευση για να «αγοράσουμε» μια μέρα ένα «ακριβό» ρουχαλάκι που να αξίζει τα «χρήματα» του και να ταιριάζει απόλυτα στο κορμί μας όταν « το φοράμε»…..




Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Μια πόλη... Όχι και τόσο σαν τις άλλες!



Αθήνα. Η πόλη που πολλοί αγαπούν  και ακόμα πιο πολλοί μισούν.

Στεκόμουν στο παράθυρο ενός φροντιστηρίου πάνω από έναν από τους μεγαλύτερους δρόμους της, κάπου στις 9 παρά το βράδυ, μια καθημερινή.

Τα αυτοκίνητα έτρεχαν να προλάβουν. Ποιος ξέρει τι…. Κόρνες, σπινιαρίσματα, νευρικά φρεναρίσματα.. Όλοι έχουν ένα προορισμό μέσα σε αυτό το χάος της «Μεγάλης» πόλης..

Μια πόλη που σε μαθαίνει να αδιαφορείς για το ποιος μένει στο σπίτι ακριβώς απέναντι σου, εκτός και αν αυτός είναι νέος, ωραίος, ελεύθερος, γυμνασμένος, και ανερχόμενος επαγγελματίας.. Ένας άντρας για σπίτι δηλαδή από αυτούς που όλες ζητάμε.. Ή μια νέα, ωραία, «δασκάλα» στο επάγγελμα, που είναι διαθέσιμη για «κατ’ οίκον» μαθήματα- επισκέψεις, εχέμυθη, με «ευέλικτο ωράριο» και προσιτές τιμές! Μια «τ$ούλα» για σπίτι, όπως ζητάνε οι περισσότεροι άντρες!

Η πόλη με τους ατελείωτους δρόμους που καταπίνουν τα κόκκινα φωτάκια από τα αμάξια, όταν σκοτεινιάζει. Ο θερμότερος υποστηρικτής της πολύ-πολιτισμικότητας, της ανισότητας, της ΑΝΑΡΧΙΑΣ. Με λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ, αυτοκίνητα να προκαλούν μακελειό στους δρόμους και κυκλοφοριακή συμφόρηση όπως αυτή της χοληστερίνης στις αρτηρίες ενός παχύσαρκου που τρώει για πρωινό ένα γουρουνόπουλο μόνος του και για επιδόρπιο πάστες με συνοδεία κόλας   zero!!!

Κι όμως η πόλη αυτή δεν έχει μόνο αρνητικά. Σε μαθαίνει να ζεις αληθινά. Να μπαίνεις στο τρένο με αφετηρία την Κηφισιά και τα νεοκλασικά με τους πλούσιους «δήθεν» νεόπλουτους και να κατεβαίνεις στο τέρμα, στον Πειραιά, εκεί που κοιμούνται πίσω από σορούς σκουπιδιών άστεγοι ζητιάνοι και ναρκομανείς. Ξέρεις, μεγαλώνοντας εδώ, να ΕΠΙΒΙΩΝΕΙΣ, πως δεν έχεις να περιμένεις τίποτα από κανέναν και πως τα παραμύθια δεν γίνονται ποτέ πραγματικότητα!

Η πόλη που σε μαθαίνει τι θα πει να γνωρίζεις κάθε μέρα ανθρώπους – κτήνη, που κοιτάνε μόνο την παρτόλα τους και το πώς θα επιβιώσουν ως μονόφθαλμοι μεταξύ των τυφλών. Εκεί που τα αισθήματα αποτελούν άγνωστη λέξη στην πλειοψηφία, και οι υποστηρικτές αυτών δεν μπορούν να αποτελέσουν ούτε μειονότητα!

Κάποτε ένας φίλος μου έλεγε πως «αν δεν μπαζώσεις, δεν χτίζεις»! Γέμισε ο τόπος της Αθήνας, «μπάζα» , γι’ αυτό εξηγείται και ο χαρακτηρισμός της ως «τσιμεντούπολη»!


Λάτρεις της κατασκήνωσης ενωθείτε, πάρτε τις σκηνές σας και τραβήξτε προς μέρη ορεινά και αραιοκατοικημένα! Για να πείτε στους «Βλάχους», ιστορίες από την μεγάλη Αθήνα, την έξαλλη ζωή, τα ναρκωτικά , τις φτηνές γκόμενες και τους ψευτοεραστές της μιας νύχτας! Δείξτε τους τι θα πει αληθινή «ζωή» σε αυτό το χάος και συμβουλέψτε τους να μην γίνουν σαν εμάς! 

Ας παραμείνουν περισσότερο βλάχοι και .. περισσότερο ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!