Καθημερινή βράδυ .. Περπατούσαμε κάπου στο Σύνταγμα και
ενώ εσύ επέμενες να μου μιλάς για το πώς κάνεις καλά ένα «άρρωστο pc» δίνοντας του το «φαρμακάκι»
του (κατά κόσμον antivirus) και μετά για το πώς συνδέεις τη μητρική που έχει πάνω της, της Θεομήτορος τα
υπάρχοντα.. εγώ κρατούσα τα αυτιά μου κλειστά γιατί ήταν η πείνα που με
καλούσε να της "κλείσω το στόμα".
-«Δεν πάμε να φάμε κάτι 'πρόχειρο' έξω ,μιας και η
μαγειρική δεν είναι στα forte της μητέρας μου και δεν θέλω να τη βγάλω πάλι με σάντουιτς
;!» , σου πρότεινα.
(. . . )
Και κάπως έτσι βρέθηκα βολεμένη στον άνετο καναπέ ενός Ινδικού wanna be εστιατορίου να ζαλίζομαι από τις μυρωδιές των φαγητών που με
προκαλούσαν να τα δοκιμάσω ΟΛΑ!
Στο πίσω τραπέζι καθόντουσαν 2 ζευγάρια πραγματικών Ινδών! Για να το προτιμούν
και οι «ντόπιοι».. κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Δεν ξέρω πως κατάλαβα ότι ήταν Ινδοί. Από τον αέρα που εξέπεμπαν ίσως. Είναι αυτή η αύρα που κάνει πάντα
τη διαφορά ! Και το μελαμψό χρώμα όμως ήταν σήμα κατατεθέν, όπως επίσης και
αυτή η χαρακτηριστική «μη κομφορμιστική γαλλική» μυτούλα της senioritas με τα κατάμαυρα μακριά
μαλλιά.
Η Ινδική κουζίνα έχει την τάση να χρησιμοποιεί πολλά μπαχαρικά. ΚΑΥΤΕΡΑ μπαχάρια
που σε κάνουν να δακρύζεις, να ξεροκαταπίνεις ζητώντας απεγνωσμένα κρασί ή έστω
λίγο νερό και να χάνεις όλες σου τις γευστικές αισθήσεις..
Πόσο ΑΝΟΣΤΟ θα φαινόταν το φαγητό στους Ινδούς αν δεν είχε όλα αυτά τα μπαχάρια
τουρλού;
Πως θα φαινόταν σε εμάς τους Ελληνάρες μια σούπα χωρίς το
βασικότερο; Το αλάτι;
Πως θα υπήρχε το μαύρο αν δεν υπήρχε το άσπρο;
Και πως θα υπήρχε η Λογική αν δεν
υπήρχε και το Παράλογο;
Τι είναι πιο ωραίο; Να τρως ένα άγευστο «πιάτο» ή να
δοκιμάζεις «καυτερά- πικάντικα» φαγητά που θα σε κάνουν να ξινίζεις την γλυκιά
σου μουτσούνα, και να «δακρύζεις» από την διαφορετική εμπειρία;!
Είναι καλύτερη μια ρηχή κλασική και ήρεμη ζωή χωρίς εντάσεις ή μια ζωή με έντονες στιγμές που σε κάνουν να δακρύζεις και θα έχεις να
θυμάσαι λίγο πριν σου χτυπήσει την εγκεφαλική πόρτα το… Alzheimer ;!
Βάλε μπόλικο αλάτι στη «σούπα» σου για αρχή... Για να πεις πως νοστίμισες
κάποιες καθημερινές απλές στιγμές.. Ακόμα και αν στραβώνει η μουσούδα σου, το
πολύ- πολύ να σε πουν κάποιοι «αστείο και ανώριμο» !
Βάλε και extra πιπέρι, τόσο που να σε κάνει να «θρηνείς» το άψογο μακιγιάζ
σου και να φαίνεσαι σα ξεβαμμένη μαύρη Ντάλια ..
Καλύτερα να είναι άσπρες ή μαύρες οι μέρες σου και να τραβάς τις καταστάσεις στα άκρα, παρά να ζεις σε ένα μονότονο γκρι μοτίβο, χωρίς ποικιλία, ένταση, πάθος και «φτηνό ρομάντζο» βεβαίως βεβαίως!
Καλύτερα να είναι άσπρες ή μαύρες οι μέρες σου και να τραβάς τις καταστάσεις στα άκρα, παρά να ζεις σε ένα μονότονο γκρι μοτίβο, χωρίς ποικιλία, ένταση, πάθος και «φτηνό ρομάντζο» βεβαίως βεβαίως!
«…. Δεσποινίς?! Ακυρώστε την σούπα με τις κόκκινες πιπεριές
και τα μπιζέλια..
Θέλω μια σούπα με αυτές τις «μπλε» πιπεριές και το extra chilli που
τρελαίνουν τις αισθήσεις και σε οδηγούν σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ για να «σβήσει
την κάψα» .. το οποίο με τη σειρά του σε οδηγεί στο χαμένο στρουμφο-χωριό με τους
7 νάνους και την κοκκινοσκουφίτσα που έφαγε το μήλο και έγινε βάτραχος .. και
περιμένει καρτερικά τον πρίγκιπα της να τη φιλήσει για να την κάνει βασίλισσα
και να ζήσουν στον κρυστάλλινο πύργο τους …»
Να ζούμε όχι απλά καλά.. Να ζούμε όλοι μας ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
