Εσύ, Εσύ που κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία.
Εσύ, που κρύβεσαι πίσω από την περιέργεια.
Εσύ, που κοιμάσαι και ξυπνάς με τη σκέψη μου, που θες να μάθεις νέα μου, just for the records βρε αδερφή/έ, αλλά δε θες να σου πέσει το τουπέ και να στείλεις.
Εσύ που ρωτάς δεξιά και αριστερά για αυτήν την, πως την λένε μωρέ, την ξανθιά, ή μήπως ήταν μελαχρινή, αυτή την κοντή που κάνατε παρέα κάποτε και χάθηκε στα ξένα μια νυχτιά.
Εσύ που κοιμάσαι ήσυχη/ος τα βράδια, πως τάχα είναι ολα καλά, πως δε με σκέφτηκες ούτε λίγο.
Ξέρεις κάτι; Γιαυτό ανήκεις στο παρελθόν. Γιατί δεν είχες, δεν έχεις και δεν θα έχεις ποτέ τα @ρχίδια φίλη/ε μου, να πάρεις το γαμωκινητό σου και να στείλεις ένα απλό "τι κάνεις, είσαι καλά;"
Γιατί η εμφάνιση που έχεις μπορεί να τραβήξει τις/τους χαζές/ούς αλλά δε θα κερδίσει τα δυσκολάκια τυπάκια σαν την εξοχότητα μου.
Γιατί στο είχα πει και κάπου εκεί το 2016..2017..πως δε γαμάει ο ωραίος, αλλά ο θαρραλέος! Και κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Τι να τα κάνεις τα τουπέ, όταν κρύβεσαι και στοκάρεις, όταν ρωτάς φίλες/ους δήθεν αδιάφορα, μα δεν έχεις το θάρρος να μου πεις πως με σκέφτηκες?
Έτσι, για χάρη του χρόνου που υπήρξαμε φίλες/οι βρε παιδί.
Γιατί φοβάσαι να παραδεχτείς πως υπήρξα και εγώ για εσένανε κάπως, έστω τόσο δα, λίγο, σημαντική.
Να περνάς καλά φίλη/ε μου, εκεί καλά κρυμμένη/ος πίσω από την ταπεινή ανωνυμία σου. Προτιμώ να έχω στη ζωή μου τυπάκια τολμηρά, θαρραλέα και φανερά.
Τα φιλιά μου στη στραβωμένη σου μουτσούνα.
Byeeee!
