Μόνος στο
σπίτι.. Ο ήχος της καφετιέρας που κάνει σα καζανάκι που στάζει ακούγεται μέσα
στην ησυχία..
Το κουδούνι της
εξώπορτας χτυπάει και εσύ ανοίγεις χωρίς να ρωτήσεις..
Και μπαίνει
μέσα η άνοιξη, με τα αρώματα των λουλουδιών, τις μέλισσες, τις κάμπιες που σου
προκαλούν αλλεργία, τις μαργαρίτες, που τις μαδάς για να δεις αν όντως «σε
αγαπάει ή.. δε σε αγαπάει» και μια ζέστη που σε βρίσκει απροετοίμαστο, έτσι όπως
στέκεις τυλιγμένος στα χειμωνιάτικα πουλόβερ σου..
Χαζεύεις στην
τηλεόραση, και παίζει την αγαπημένη σου παλιά σειρά, εκείνη που έβλεπες όταν
ακόμα η φαντασία σου δεν οργίαζε τόσο για να καταλάβεις την υπόθεση.. Και όπως κάνεις
το κλασσικό zapping πέφτεις
πάνω σε γνώριμες εικόνες, φωτογραφίες, καρέ από ταινίες και οι πρωταγωνιστές
μοιάζουν τόσο με εσένα..
Πόσο
αλλάζεις από χρόνο σε χρόνο και πόσο ίδιος μένεις, ακόμα και αν δεν είσαι πια
στο ίδιο σπίτι, στο ίδιο μέρος, με τις ίδιες συνήθειες και με τους ίδιους ανθρώπους.
Ευτυχώς που
υπάρχουν ακόμα οι κάμπιες, για να σου θυμίζουν τις καθιερωμένες σου εποχιακές
αλλεργίες!
Ευτυχώς που
υπάρχουν ακόμα οι μπόχες από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων σε συνδυασμό με το
ανύπαρκτο άρωμα της παπαρούνας για να θυμάσαι πως ήρθε η άνοιξη και πλησιάζει
το καλοκαίρι.. Και πως θα πρέπει πάλι να προσπαθήσεις πολύ για να στριμωχτείς
στο περσινό σου μαγιό, ή πιο εύκολα αν δεν τα καταφέρεις να αγοράσεις
καινούργιο..
Και ευτυχώς
που ο σκληρός σου δίσκος στο υποτυπώδες μυαλό σου, έχει καταγράψει όλα όσα δεν
πρέπει να ξεχνάς, όσα μοτίβα και αν αλλάξεις.. Και συνδυάζει αρώματα με εικόνες, γεύσεις με
στιγμές, μέρη με καταστάσεις και γεγονότα με εμπειρίες..
Έτσι και
εγώ..
Θα συνεχίσω
να χαζεύω τις ίδιες φωτογραφίες, μέχρι ο χρόνος να τις ξεφτίσει τελείως το
χρώμα τους και να μη φαίνονται τα πρόσωπα που αγαπάω. ( πόσο αστείο, αν
σκεφτείς ότι ξεγελάω το χρόνο, αφού όλες οι φωτογραφίες πλέον είναι σε ψηφιακή
μορφή και δεν ξεθωριάζουν με τίποτα!)
Θα συνεχίσω
να τρώω παγωτό μέσα στο καταχείμωνο και σοκολάτα με ντάλα καλοκαίρι.. ( αψηφώντας τις απειλητικές θερμίδες που με
ωθούν στον υπερκαταναλωτισμό και στην αγορά νέου μαγιό! )
Θα στραβώνω
τη μουσούδα μου κάθε που θα μυρίζω καυσαέρια με άρωμα από λουλούδια και λίγο
πατσουλί από τη μεσήλικη κυρία που μόλις έκατσε δίπλα μου στο μετρό και άδειασε
όλο το άρωμα πάνω της για να κρύψει τη μπόχα της ναφθαλίνης, από τα ρούχα της!...
Και σίγουρα
θα συνεχίσω να κάνω ασυνάρτητες σκέψεις όπου και αν βρίσκομαι..
Λατρεύω όταν
οι πεταλούδες στο κεφάλι μου πετάνε από την οικονομική κρίση και την ανεργία,
στο άρωμα του φρέσκου γαλλικού καφέ και από εκεί ταξιδεύουν σε εσένα και στο τι
μπορεί να κάνουν οι πεταλούδες του δικού σου ξεροκέφαλου τώρα που είσαι μακριά
μου..
Λατρεύω τη
λογοδιάρροια και το απίστευτο χάχανο χωρίς λόγο.. Λένε πως το γέλιο είναι
μεταδοτικό και κάνει κοιλιακούς! Γελάω πολύ για να σας κολλήσω όλους με την «ασθένεια»
που λέγεται «ανεξήγητη τρέλα» και κυρίως γιατί χτίζω από τώρα σώμα για το
καλοκαίρι.. !
Γέλα και εσύ
μαζί μου και δείξε μου τα άσχημα δόντια σου!
Δεν πειράζει γλυκούληηη αν φοράς
ακόμα σιδεράκια!
( Vaggos )
