Απόγευμα Πέμπτης και συγκεκριμένα
Τσικνοπέμπτης, περίπου 7 παρά και εγώ κολλημένη στην κίνηση, να ακούω στο
ραδιόφωνο περί του τριπτύχου «Τσικνοπέμπτη-Αγ. Βαλεντίνος-Καθαρά Δευτέρα» και άλλες
θεωρίες συνομωσίας για να «έχεις την καλύτερη
αποκριάτικη στολή στο αποκριάτικο πάρτυ
του Σαββάτου»…..
Και ήταν η στιγμή που μου γεννήθηκε
η περιέργεια για το « Αν η αγάπη τελειώνει».
Όλοι εσείς που έχετε πει
σε κάποια φάση της ζωής σας ότι σας τελείωσε η αγάπη, τι ακριβώς αντιλαμβάνεστε
ότι σας τελείωσε;!
Η αγάπη τελειώνει, όπως λέμε ότι μας
τελείωσε το χαρτί υγείας;;; Κωλόχαρτο ένα πράγμα;!
Ή είναι cappuccino που
τον ήπιαμε και μας τελείωσε;;;
Μήπως με μεγαλύτερη φαντασία, είναι
κομμάτι πάστα φλώρα;; Το γουστάραμε, το φάγαμε μας τελείωσε, άντε καρδιά μου άσπρο "πιάτο", καιρός να φάμε παρακάτω;;
Θα είναι εξεταστική. Από αυτές
που αρχίζουν βαρετά, σου κατσικώνονται για κανένα μήνα, σε κάνουν να ξενυχτάς,
να ξεφυσάς και να «σφίγγεσαι» και αφού σου «βγάλουν το λάδι», τελειώνουν, αφού
πρώτα σε έχουν κόψει με «Τγιιιιία» (3), στα περισσότερα μαθήματα!
Και αν τελειώσει δηλαδή, σε εσάς
που τελειώνει, δε ξεκινάει από την αρχή, για το ίδιο άτομο;; Ή μήπως για να
φτάσει να «τελειώσει», δεν «άρχισε» ποτέ;;
Προσπαθώ να μπω στην παράλογη «λογική»
μερικών από τους εκατοντάδες wanna be άντρες που θέλουν να μιλάνε για αγάπη, δόξα, τιμή και όλα τα
εμετικά συναφή και που ξαφνικά με ένα απλό, συνοπτικό και άκρως κατανοητό «μου
τελείωσε» ακυρώνουν πράξεις και .. απραξίες!
Και εκεί που είμαι πολύ κοντά να
πιάσω το feeling όλων αυτών των ταλαίπωρων που τους «τελείωσε η αγάπη» και
σημείωσαν στη λίστα του σούπερ μάρκετ, να πάρουν από μια, όταν αυτή θα βγει σε
προσφορά μαζί με τα απορρυπαντικά για δύσκολους λεκέδες..
εκεί που
ψυχανεμίστηκα τη «δυσφορία» όσων είναι στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσουν στο
πάλαι ποτέ «άλλο τους μισό» πως η αγάπη τους, τελείωσε, όπως εύκολα τελειώνει η
βενζίνη στο ξεχαρβαλωμένο παπάκι ενός καρμίρη..
εκεί συνειδητοποίησα
τη μικρότητα και την ανικανότητα όσων βάζουν όρια στα αισθήματα! Και παράλληλα,
την ικανότητα και τη δύναμη όλων αυτών που μένουν σαν «λιωμένο παγωτό» όταν του
ανακοινώνεται πως «το παραμύθι τελείωσε», να κλείσουν τα αυτιά τους, να
σηκώσουν τα δύο μεσαία τους δάχτυλα και να φωνάξουν χωρίς φόβο και με πολυυυυύ
πάθος: « Άdε γαμή$ου ρε
αρχίdιιιιι!»
«Άντε, γιατί
και σε εμάς τους φαινομενικά υπομονετικούς, μας τελείωσε η υπομονή και αποκτήσαμε
δυσανεξία στη μαλακί@, στην υποκρισία και στις ο,τι-νανιστικές αντικομφορμιστικές
κΩλοβολεμένες Ψευτοαρσενικές συμπεριφορές!»
