Μέλη

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

“ Am I survivor” λοιπόν ;!




Καθαρίζεις το σπίτι, έχεις δυνατά τη μουσική, ουρλιάζεις  τραγουδώντας και μαζί με τη σκόνη που μαζεύεις με το σφουγγαρόπανο, μαζεύεις και τα δάκρια της «μαύρης χήρας» απορημένη γιατί επέλεξε εσένα η μοίρα ΄πάλι, για να «μαλλιοτραβήξει».. Και κάπου εκεί…

Μεταξύ των στίχων που μουρμουράς από το ξεχασμένο τραγούδι, που όλως τυχαίως έπαιξε την κατάλληλη στιγμή στο ραδιόφωνο, αναρωτιέσαι … “ Am I a survivor ?”
Ήσουν ανέμελη πάνω στο κότερο σου και λιαζόσουν , φωνάζοντας από χαρά, «άλλος για τη σκούνα μας;!» Μέχρι που η βάρκα σου, έμπασε νερά και η μόνη λύση για να σωθείς ήταν να πέσεις στη θάλασσα. Τι κι αν δεν ήθελες να πέσεις στα άγρια νερά, στη μέση του πουθενά,  θεωρώντας πως μπορείς να το παλέψεις μέχρι τέλους ;! Σου έδωσε μια αγκωνιά και μια σπρωξιά, ο καπετάνιος και σε πέταξε στα βαθιά, να κολυμπήσεις, χωρίς να προλάβεις να αντιδράσεις!
Am I survivor” λοιπόν ;
-Καπετάν Μήτσοοοο.. Ένα σωσίβιο μπορώ να έχω, παρακαλώ πολύ;;;; ! ! !
………..
Αν περίμενες την απάντηση του καπετάν Μήτσου, Τάκη, Σάκη, Μάκη, για να σε «σώσει» ίσως και τώρα να ήσουν σε φάση χώνεψης από κάποιο πεινασμένο «καρχαριοειδές» !
Σκάσε και κολύμπα!
-Και αν δεν ξέρω κολύμπι ;
Για όλα υπάρχει μια αρχή! Κούνα χέρια και πόδια, παιξ’το πρίμα μπαλαρίνα συγχρονισμένης κολύμβησης, βάλε τα κλάματα, φώναξε, βρίσε μα προσπάθησε !
Θα τα καταφέρεις ...
Μπορεί να σε δει τυχαία ένας γοητευτικούλης ψαράς που είχε βγει για παραγάδι με ντάλα ήλιο, και να σε «τυλίξει στα δίχτυα» του!
Μπορεί επίσης τυχαία, να σου φέρει ο άνεμος ένα ζευγάρι μπρατσάκια, με τον BOB τον Σφουγγαράκη ! Εδώ ολόκληρη ταινία με ομώνυμο τίτλο «όσα παίρνει ο άνεμος» έκανε αδιανόητο box office την δεκαετία του ’30 !
Ξέρεις ΠΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ;! Και πόσα συνεπώς, φέρνει την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο;!
Μην πνίγεσαι σε μια «κουταλιά νερό».. Οκ, μπορεί να μην είναι μικρή η κουταλιά. Για την ακρίβεια μπορεί να κολυμπάς στον Βόσπορο.. Μπορεί να σε γυροφέρνουν καρχαρίες και θαλάσσιοι κροκόδειλοι. Ακόμη και υδρόβια κοράκια!!!
Έχεις ελπίδες, αρκεί να το παλέψεις. Να κολυμπήσεις και να προσπαθήσεις να επιβιώσεις!
Αν κάποιος άλλος σε πέταξε στην άγρια θάλασσα χωρίς τη συγκατάθεση σου..
Σιχτίρισε τον, τον Μ@λ@κ@ !!!!!!!!! Μα κολύμπα!
Κανείς δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίσει μια δυσκολία, μέχρι που τελικά του ήρθε ουρανοκατέβατη.
Φυσικά λοιπόν καλή μου, είσαι survivor!  
Και όταν θα φτάσεις στην ακτή, με τη δύναμη της θέλησης σου για επιβίωση, τότε θα κουνάς τα χέρια σου, αποχαιρετώντας τη βαρκούλα που πριν σε είχε «προδώσει» και τώρα βουλιάζει περιτριγυρισμένη από πιράνχας, θα προτάσεις επιδεικτικά και τα δύο μεσαία δάχτυλα σου στον καπετάνιο που σε έσπρωξε απερίσκεπτα και αλαζονικά, και θα φωνάζεις .... « πάρ’τα Μ@λ@κ@@@@@@» !!!!!!!!!!!!!!!
 
 

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

A piece of lemon cake...



Η γιαγιά μου έλεγε πως η μαγεία σε ένα γλυκό είναι η σωστή αναλογία των υλικών.

Το μυστικό κρύβεται στην ακρίβεια με την οποία θα ζυγίζεις όλα τα συστατικά, στην προσοχή κατά το ανακάτεμα και στο σωστό ψήσιμο. Σωστή θερμοκρασία και ακρίβεια στο χρόνο…

200 γραμμάρια βούτυρο
400 γραμμάρια ζάχαρη
Χυμός από 2 λεμόνια…

Σε μια σωστή συνταγή βασίζονται και όλες οι ανθρώπινες σχέσεις.

Είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα συναντηθούν..

Η χημεία που θα αναπτυχθεί μεταξύ τους..

Η ταύτιση δύο διαφορετικών κόσμων και απόψεων..

Η δύναμη της επιθυμίας τους να είναι ΜΑΖΙ, ένας δίπλα στον άλλον στα εύκολα και στα δύκολα..

Σίγουρα οι γλυκατζήδες θα έχουν μπει πολλές φορές στη διαδικασία να φτιάξουν ένα γλυκό.

Πολλές φορές η πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια ήταν αυτή που τους ώθησε να επιδοθούν ένθερμα με το «χόμπι» της ζαχαροπλαστικής..

Άλλοι πάλι, ύστερα από μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια, μια δεύτερη.. μια τρίτη.. μια τέταρτη… αποφάσισαν πως όχι μόνο δεν θα ξαναμπούν στην κουζίνα για να πειραματιστούν με την παρασκευή ενός  «γλυκού» αλλά ίσως δεν ξαναδοκιμάσουν ποτέ ένα γλυκό στην ιδέα ότι δεν θα ικανοποιήσουν τόσο όσο θα ήθελαν τα απαιτητικά τους γούστα…

Η γιαγιά μου λάτρευε την λεμονόπιτα. Ήταν αυτός ο συνδυασμός γλυκού και η αίσθηση ξινού που έμενε στο τέλος, στο στόμα σου, που μπέρδευε τις αισθήσεις σου και σου προκαλούσε περισσότερο εθισμό …

Κάπως έτσι είναι και οι σχέσεις. Ένα γλυκό. Άλλοτε επιτυχημένο και άλλοτε όχι.

Ή ακόμη καλύτερα, ας θεωρήσουμε τις σχέσεις ως ένα κομμάτι λεμονόπιτας.

Που χρειάζεται τα κατάλληλα υλικά και αυτήν την μυστική συνταγή για να «δέσει» και να πετύχει…


Και που στο τέλος, σου αφήνει αυτή τη γλυκόξινη αίσθηση στο λαιμό. 

Αυτή που σε καίει και από τη γλύκα αλλά και από την όξινη γεύση του λεμονιού . . . . .


Υ.Γ.: Τα συμπεράσματα και οι επιλογές δικές σας ! . . . . .