Απλά «σκουπιδάκια» στα μάτια μας, μωρό μου...

Δύσκολο να μένεις κάπου(*) που δεν ανήκεις.

Μα ακόμα πιο δύσκολο είναι να πάρεις την απόφαση να φύγεις.

Μιλούσα με τη Νάταλι σε ένα διάλειμμα από τη δουλειά..

-«Έχεις πολύ υπομονή από ότι φαίνεται.. Ε;» Με ρώτησε, κάπως ρητορικά.
-«Ναι.. Έχω. Μέχρι να αποφασίσω να φύγω αφού κάτι τελείωσε οριστικά, αφού προσπάθησα όσο μπορούσα και αφού πλέον τίποτα δε μπορώ να αλλάξω…»

-«Να φύγεις μακριά κορίτσι μου… Να φύγεις….»

Δύσκολο να μένεις σε κάτι(**) που δεν σου ανήκει.

Μα ακόμα πιο δύσκολο να συνειδητοποιείς ότι ποτέ δε σου άνηκε. Ότι δεν υπήρξε ούτε για λίγο, αυτό το «κάτι», μόνο δικό σου.

Δύσκολο να μένεις σε κάτι που «μοιράζεσαι».  Σε κάτι που σήμερα το έχεις εσύ, αύριο κάποια άλλη. «Ρούχα» δανεικά φίλε μου.

Και εγώ αυτά τα ρούχα δε τα φοράω. Δε μου ταιριάζουνε. Με κάνουν «άσχημη», «χοντρή», φαίνομαι «ξεπεσμένη» και κάπως «παραμελημένη».

Και ξέρεις, είναι τα «ρούχα» της ψυχής που ντύνουν τους ανθρώπους. Αυτά τους κάνουν να χαμογελάνε και να ομορφαίνουν τον κόσμο μέσα τους και γύρω τους και αυτά σε κάνουν να φαίνεσαι στριφνός και «ανολοκλήρωτος», γκριζάροντας τις μέρες της ζωής σου.

Εκεί ήταν που θυμήθηκα την τσιριχτή φωνή της μαθηματικού μας στο γυμνάσιο… 

«Βγάλτε μια κόλλα πρόχειρο χαρτί και λύστε το πρόβλημα… Έστω τυχαία μεταβλητή «Χ»……..»

…Και συμπληρώνω εγώ μετά από χρόνια, προσπαθώντας να λύσω το πρόβλημα….. Όπου μεταβλητή «Χ» βάλτε αυτό το «κάπου» (*) ή αυτό το «κάτι (**). Και μιλώντας για μεταβλητή, αναφερόμαστε σε ένα πρόσωπο, μια κατάσταση, ένα μέρος.

Για να έχεις έστω και μια πιθανότητα να βρεις αυτή την τυχαία μεταβλητή «Χ» που θα σε κάνει να πάρεις «άριστα» στο απρόοπτο «τεστάκι» της κατά τα άλλα ήσυχης ζωής σου,  θα πρέπει να μένεις σε αυτό το «κάτι» που πραγματικά μπορείς να ανήκεις 100%.  Να μένεις σε «κάτι» που σε κάνει να χαμογελάς. Σε κάτι που σε γεμίζει. Σε ολοκληρώνει και σε εξελίσσει.

Όλες οι κατά τα άλλα μέτριες καταστάσεις στις οποίες κατά καιρούς μπλέκουμε τα «μπούτια» μας…. είναι απλά «σκουπιδάκια» στα μάτια μας μωρό μου…

Απλά «σκουπιδάκια» στα μάτια μας, μωρό μου…

See I clearly do not fit
In the plans that you've been makin'
...
Oh I don't fit in there at all
...

. 

Love Lockers at Cinque Terre

Cinque Terre. (Στα ελληνικά "πέντε κομμάτια γης" η πιο απλά τα πέντε πολύ γνωστά "νησάκια" της Ιταλικής Ριβιέρας)."Νήσος" Manarola. Italia. Τετάρτη, 4 Ιανουαρίου 2017.

Περπατώντας στο μονοπάτι που οδηγούσε από το ένα πολύχρωμο κομμάτι γης στο άλλο, αριστερά μας κάγκελα που χώριζαν το μονοπάτι από τα γκρέμια, γεμάτα λουκέτα. Μας σταμάτησε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι χαρούμενων Ιταλών, γύρω στα 70 και μας ζήτησε να τους φωτογραφίσουμε. Η όμορφη γιαγιά έκατσε κάτω με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, παραβλέποντας τα αρθριτικά που τη δυσκόλευαν να λυγίσει τα πόδια της και ύστερα ο "Καζανόβας" όλο γοητεία παππούς δίπλα της, κρατώντας της το χέρι πόζαρε στο φακό με ένα χαμόγελο όλο ζωντάνια και brio.

Με το ένα χέρι κρατούσε ο ένας τον άλλο και με το άλλο χέρι κρατούσαν Ένα κατακόκκινο μεγάλο λουκέτο και χαμογελούσαν.

Λουκέτα αγάπης. Μιας αγάπης που κρατούσε 45 χρόνια όπως μας είπαν μετά τη γλυκιά "φωτογράφιση". Στα 25 τους είχαν έρθει εκδρομή τότε ως ζευγάρι και έβαλαν αυτό το λουκέτο Εκεί, να συμβολίζει τον έρωτα τους, με την ελπίδα ότι μετά από χρόνια θα μπορούσαν ΜΑΖΊ να επιστρέψουν αναζητώντας το!!

Και το λουκέτο ήταν εκεί, με χαραγμένα πάνω τα αρχικά τους, κάπως σκουριασμένο αλλά ΕΚΕΊ, όπως εκεί ήταν και αυτοί μαζί, αγαπημένοι και ενωμένοι μετά από τόσα χρόνια κοινής ζωής. Μιας ζωής που σίγουρα θα είχε Ευτυχισμένες μα και δύσκολες στιγμές.. Τίποτα όμως δεν τους χώρισε, αντιθέτως η δύναμη της αγάπης τους, ξεπέρασε τα γεράματα και τα αρθριτικά και τους έφερε στο μέρος που είχαν αφήσει κάτι ως νέοι.

Φεύγοντας, ο γλυκός παππούς μας έκλεισε το μάτι και μας ευχήθηκε "να βρούμε τον άνθρωπο που μαζί του, ένα λουκέτο αγάπης θα μπορούσε να μείνει για πάντα κλειδωμένο"...

Για μένα, αυτή η μικρή συνομιλία ήταν ότι πιο δυνατό συναισθηματικά θα Θέλα να κρατήσω από αυτό το ταξίδι.

Εύχομαι να υπάρχουν γύρω μας και γύρω σας άνθρωποι που θα σταθούν ικανοί να σφραγίσουν μαζί σας ένα λουκέτο παντοτινής αγάπης.

Και για να γίνω λίγο γραφική, εκτός από ξενέρωτα ρομαντική...

ΑγΑπΗ μόνο ΟρΕεεε!!