Mόνο ΜΙΑ στιγμή.... :)

Η ζωή είναι στιγμές…  Ακούγεται πολύ κοινότυπο… Passé , trés Banal κλπ , κλπ..

Αν όμως κάτσεις να σκεφτείς τι θυμάσαι από τη ζωή σου μέχρι τώρα θα διαπιστώσεις πως έχουν αποτυπωθεί μόνο κάποιες στιγμές στο μυαλό σου, που συνδέονται με πρόσωπα και καταστάσεις …
Ήμουν στο αμάξι μου, την ώρα που ο ήλιος αρχίζει και κουράζεται να στέκει εκεί ψηλά και παίρνει το δρόμο προς τη Δύση, αφήνοντας σε να αιωρείσαι ανάμεσα στο μεσημέρι και στο επερχόμενο βράδυ..


Περίμενα υπομονετικά το φανάρι ,ακριβώς πίσω από τις διαβάσεις.. Και ήταν η στιγμή που πέρασε από μπροστά μου η μυρωδιά του ζεστού καφέ .. Βιαστική , όπως βιαστικά κυλάει και η καφεΐνη στο αίμα και τονώνει ακόμα και τα πιο τεμπέλικα σου νεύρα.


Αχ αυτός ο καφές… Χωράει σε τόσες στιγμές.. Όταν είσαι μόνος σου και χάνεσαι σε δαιδαλώδεις σκέψεις.. Όταν είσαι με παρέα και γελάς με τις ώρες σχολιάζοντας και την «κουτσή Μαρία» που θα περάσει από δίπλα σου.. Όταν προσπαθείς να λύσεις το «Κυπριακό» με την σχέση σου αλλά στην τελευταία του γουλιά απελπίζεσαι γιατί ήσουν τελικά ο «αδύναμος κρίκος» και δεν μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημα σου.. Και ξαφνικά, ένα τσάφ.. ανοίγει η γη και σε καταπίνει, παρασύροντας μαζί σου και όλες τις ελπίδες σου για σωτηρία του μεγάλου «νησιού»..


Και δεν είναι μόνο το άρωμα του καφέ , μια στιγμή στη ζωή σου..

Είναι μια σκισμένη σελίδα περιοδικού με ένα απλοϊκό φατσάκι ζωγραφισμένο πάνω της, που φυλάς σαν χρυσό σε ένα παλιό ημερολόγιο, για να σου θυμίζει τις βαρετές ώρες του Αστικού Δικαίου, που εσύ αντί να κρατάς σημειώσεις, μουτζούρωνες φυλλάδες και χάζευες τις φωτογραφίες του κάθε «Σάκη» ευχόμενη να σου στείλει ο Παντοδύναμος μια μέρα ένα τέκνον ( ή καλύτερα τεκνό!) σαν αυτό!

Είναι και ο ήλιος που σου καίει το πρόσωπο ένα φθινοπωρινό μεσημέρι καθώς περιμένεις το λεωφορείο για να γυρίσεις κουρασμένος από τη σχολή..

Είναι οι φάλτσες νότες που μουρμουράς κάθε φορά που ακούς ή θυμάσαι το αγαπημένο σου τραγούδι..

Η στιγμή που αντί να κοιτάς μπροστά σου, τσέκαρες τα μηνύματα στο κινητό σου και πέφτεις στις σκάλες του μετρό με αποτέλεσμα να νιώσεις τόσο άβολα ώστε να κοιτάξεις  πίσω σου για να βεβαιωθείς ότι δεν σε είδε κανείς και μετά να σηκωθείς βιαστικά για να το βάλεις στα πόδια, έχοντας ένα κρυφό γελάκι ανακούφισης!!

Οι όμορφες στιγμές είναι τρισδιάστατες ζωγραφιές με ήχους και εικόνες.. Που κάπου –κάπου σου ψεκάζουν και αρώματα , ώστε την επόμενη φορά που θα μυρίσεις το ίδιο άρωμα να ξυπνήσει μέσα σου η ανάμνηση και να κρυφογελάς, κάνοντας όσους σε βλέπουν να απορούν τι έχεις πάρει!

Πολλοί ψάχνουν το μυστικό για να είσαι ευτυχισμένος..
Να μπορείς να χαμογελάς ακόμα και όταν πέφτεις και χτυπάς, όταν τα μαλλιά σου κατσαρώνουν από τη βροχή μην υπακούοντας στο ανελέητο «ψήσιμο» που είχαν υποστεί ώστε να στέκουν επιτηδευμένα  ίσια μπροστά στα μάτια των φίλων σου! Μπλα..μπλα..μπλα…

Και εγώ επιμένω και σου λέω ότι δεν μπορείς να είσαι μίζερος όταν γεμίζεις τους «τοίχους» σου με αυτές τις «μαγικές» τρισδιάστατες ζωγραφιές!!

Ας έχεις μόνο τσαλακωμένες φωτογραφίες να σου θυμίζουν τις τρέλες που έκανες..
Ας έχεις μόνο τελειωμένα στυλό ,ξεχασμένα σε ένα συρτάρι…
Άδεια κουτάκια από τσίχλες , εισιτήρια cinema και άλλα ανόητα «σκουπίδια» παραχωμένα σε κουτιά!!

Όλα αυτά και άλλα τόσα είναι αυτά που σε κάνουν να θυμάσαι τις όμορφες στιγμές σου και να γελάς!!!

Και επειδή μου κορνάρουν πριν καν ανάψει πράσινο (κλασικοί  Έλληνες οδηγοί!) ….

Adios Amigos , φιλούρες στις μουτσούνες σας!