Ο εραστής μου

Σχεδόν στα μέσα του καλοκαιριού.
Έχει τόσο αφόρητη ζέστη έξω. Ο βόμβος από τα τζιτζίκια που νομίζουν πως τραγουδάνε τον «πόνο» τους, μου ζαλίζει τα αυτιά. Θέλω να ακούσω τη φωνή σου. Να ταξιδέψω με τις μελωδίες σου. Ένας μικρός πονοκέφαλος, μου χαλάει τη διάθεση και η ώρα δεν λέει να περάσει.. Το ρολόι ,κάθε φορά που βρίσκομαι στον καναπέ μου, σε αυτή τη θέση, δείχνει πάντα 4 το απόγευμα..

Μέτραγα τα χρόνια που κρατάει η σχέση μας..
Ήμουν 10 χρονών όταν , μια μόνο στιγμή ήταν αρκετή για να αποφασίσω να έρθω κοντά σου. Σε θαύμαζα , άκουγα τον ήχο σου στα αυτιά μου και μαγευόμουν.
Στα διαλείμματα στο σχολείο, περνούσα καμιά φορά από την αίθουσα που βρισκόσουν με την ελπίδα να μην είναι κανείς άλλος μαζί σου, να σε πλησιάσω , να σε ακουμπήσω και να εξερευνήσω κάθε νότα του κορμιού σου.

14 ολόκληρα χρόνια μετά, σε έχω ακόμα στη ζωή μου.
Δεν με παράτησες ποτέ, όσες φορές και αν πήγα άθελα μου να σε προδώσω.

Στεκόσουν ακούνητο, στη θέση σου, να με περιμένεις. Υπήρχαν μέρες που καθόσουν κλεισμένο σε ένα δωμάτιο, χωρίς φώς, με τη σκόνη να πλακώνει το σώμα σου , όμως ήξερες πως δεν θα αργήσει η στιγμή που θα έρθω πάλι να σε βρω.

Ήσουν εκεί, στις μεγαλύτερες χαρές μου, όταν ήμουν ερωτευμένη και ήθελα να το φωνάξω χωρίς λόγια, μόνο με πράξεις. Πράξεις κωδικοποιημένες, σε μια γλώσσα που μόνο εσύ και εγώ μιλάμε. Για να μη μας καταλαβαίνει κανείς..

Με μοιραζόσουν συχνά με άλλα πράγματα και ανθρώπους που νόμιζες πως είχαν καλύτερη θέση στην καρδιά μου. Ήξερες όμως πως κάποτε θα καταλάβαινα τι σημαίνεις για εμένα και θα επέστρεφα στην αγκαλιά σου, και έτσι, πάντα με περίμενες υπομονετικά. Με έβλεπες να δίνω αξία σε πρόσωπα που δεν μπορούσαν να με κάνουν χαρούμενη όσο εσύ, και όταν ερχόμουν απογοητευμένη πίσω σε εσένα, στην αρχή με βασάνιζες, προσπαθώντας να με κάνεις να πιστέψω πως ήταν δύσκολο να επιστρέψω κοντά σου. Όμως στο τέλος μου έδινες να καταλάβω πόσο πολύ Σ'ΑΓΑΠΩ..

Ήσουν εκεί, στις μεγαλύτερες απογοητεύσεις μου. Με έβλεπες να κλαίω από πάνω σου , χωρίς δάκρια. Αισθανόσουν το άγγιγμα μου , που σου μετέφερε τον πόνο μου. Και τότε μου άνοιγες και εσύ την καρδιά σου, με αγκάλιαζες με τη φωνή σου και μου έπαιρνες κάθε στεναχώρια.

Ποτέ δεν τραβήχτηκες, όταν πάνω στα νεύρα μου χτυπούσα τα χέρια μου με μανία πάνω σου, βρίζοντας για την στραβή μου τύχη ή την ανικανότητα μου να βρω μια λύση στο πρόβλημα μου.

ΕΣΥ, μου έδινες πάντα τη λύση. Έπαιρνες τα δάχτυλα μου και τα ακούμπαγες πάνω στην καρδιά σου. Και έχεις τόσο μεγάλη καρδιά, γεμάτη συνδυασμούς που μόνο εγώ ξέρω να ξεκλειδώσω.. Μου ψιθύριζες να συνεχίσω, να εξερευνήσω τα άδυτα σου , να μην τα παρατήσω.

ΕΣΥ, μου πρόσφερες πάντα πίστη, αγάπη και ηρεμία.
ΕΓΩ, σου πρόσφερα τη χαρά μου, τον πόνο μου και τις ανησυχίες που βασάνιζαν το μυαλό μου.

Μου χεις χαρίσει τόσα, και είχα φανεί μαζί σου τόσο εγωίστρια..

Τελικά υπάρχουν ανιδιοτελείς σχέσεις. Και είναι σα τη ΔΙΚΗ ΜΑΣ.

* Ευτυχώς που δεν είσαι άνθρωπος. Γιατί οι άνθρωποι συχνά απογοητεύουν.
Είσαι απλά ένα «ξύλινο όργανο , με πολλές χορδές  που καταφέρνουν να αγγίξουν και τις πιο ξύλινες καρδιές.»
Έχεις την πιο μεγάλη καρδιά και μου χεις δώσει την ευκαιρία να γνωρίσω μαζί σου τον έρωτα , την χαρά , την ευτυχία , την απογοήτευση , τη δυστυχία και την… σωτηρία της ψυχής!

Πρόσφατα, μου χάρισες ένα από τα πολλά κλειδιά που ανοίγουν όλες τις πόρτες της καρδιάς σου.
Ξέρω πως πρέπει να περάσω πάρα πολλές δύσκολες στιγμές μέχρι  να κατακτήσω όλους του πύργους στο απόρθητο φρούριο σου. Να εγκαταλείψω πολλά για να είμαι συνέχεια δίπλα σου.
Δεν φοβάμαι όμως πλέον τίποτα, γιατί ΕΣΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ με πλήγωσες. ΠΟΤΕ δεν με έκανες να ζω στο ψέμα, να βασανίζομαι από τους φόβους μου ή να συνυπάρχω με τις τύψεις μου.
Αντίθετα, έκλεινες τις «πληγές» που άλλοι «ασυναίσθητα» άνοιγαν, μου σιγοτραγουδούσες την αλήθεια, έπαιρνες μακριά τους φόβους μου και σκότωνες τις ενοχές μου.

Είσαι αυτό που με κάνει να πιστεύω ότι υπάρχουν και  μακροχρόνιες σχέσεις που σου χαρίζουν ευτυχία!
Κάποτε με εμπιστεύτηκες… και είναι σειρά μου τώρα να σε εμπιστευτώ και εγώ!!!