Ποιος είπε πως αν μία «σχέση» , μια δράση ή μια αντίδραση, μια κατάσταση, δεν
συνεπάγεται από αντίστροφη παροχή χρηματικού ποσού, τότε όλα είναι άδικα?
Κάποιες φορές δεν μπορεί ΚΑΝΕΙΣ να σε ακούσει, να ασχοληθεί μαζί σου, με τις ανησυχίες ή τις αδυναμίες σου, τα λάθη ή τους φόβους σου. Ακόμα και αυτοί που ορκίζονται σε άρρηκτη αγάπη, ακόμα και αυτοί ΨΕΜΑΤΑ λένε, στα δύσκολα κλείνουν τα μάτια, παύουν να ακούν και αν γυρίσουν να σου δώσουν «σημασία» θα αρκεστούν σε μια επιφανειακή απάντηση ή σε μια σκληρή επίκριση, ίσα για να νιώσουν πως κάτι έκαναν.. Όντως, κάτι έκαναν, σε έπεισαν ακόμα περισσότερο ότι δεν πρέπει να ασχολείσαι μαζί τους.
Με κρίνεις.. Αλλά ίσως να κάνω κάτι που εσύ δεν έκανες ποτέ σου γιατί δεν έδωσες την ελευθερία στον εαυτό σου να γράψει ή να πει όσα μπορεί να στροβιλίζουν στο μυαλό σου. Δεν φταίω εγώ που φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τις σκέψεις σου, γραμμένες, επειδή, έτσι, θα σε κοιτάνε στα μάτια και θα σε καρφώνει η αλήθεια που προσπαθείς να αγνοήσεις.
Είναι η εύκολη λύση, η κατάκριση. Κάποτε ένα άτομο που πέρασε από τη ζωή μου, μου είπε κάτι που δεν θέλω να ξεχάσω ποτέ. «… Το να κάνεις αυτό που σε γεμίζει, αυτό που έχεις ανάγκη έχει μεγάλη αξία. Αυτή η αξία μπορεί να μην επιστρέφεται σε εσένα με χρήματα, αλλά με ψυχική ικανοποίηση.»
Έτσι, γίνεσαι πλούσιος εσύ και γεμίζεις με “χρυσό” τον κόσμο σου. Έναν κόσμο μέσα στον οποίο μόνο ΕΣΥ θα μπορείς να ζεις και δεν θα φοβάσαι μήπως σου “κλέψει” κανείς βίαια το πιο πολύτιμο σου αγαθό. ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ. Είναι δικαίωμα σου να ζεις όπως εσύ επιλέγεις. Όποιος προσπαθήσει να σε κρίνει γι’ αυτό , ποτέ δεν κατάφερε να βιώσει έστω και στιγμιαία την δική του, ολόδική του ελευθερία.
Και τελικά μπορεί αυτή η «άρρηκτη» αγάπη των άλλων , να κρύβει μέσα της κακία. Κάποιοι έχουν την ικανότητα να υποκρίνονται τόσο καλά, να κρύβονται πίσω από ρόλους ζωής και να προσπαθούν με την «αγάπη» τους να σε τσαλακώνουν.
Χαίρονται νομίζοντας πως σε εξουσιάζουν, με το λόγο, που «κόκκαλα δεν έχει μα κόκκαλα τσακίζει».
Κανείς δεν σε εξουσιάζει. Σε δοκιμάζει. Σε μαθαίνει να βιώνεις πολύ έντονα τα αρνητικά συναισθήματα ώστε να είσαι έτοιμος να δώσεις απλόχερα σε κάποιον που αξίζει, ότι πιο γλυκό κρύβεις μέσα σου.
Γιατί , στη φύση υπάρχει ισορροπία. Για κάθε τι, υπάρχει κάπου και το αντίστροφο του, ΣΙΓΟΥΡΑ. ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.
Και κρατάω ακόμα μέσα μου, πολύ καλά κρυμμένα αυτά που κανείς μέχρι τώρα δεν άξιζε να πάρει. Δεν αρκούν στιγμιαία λόγια ή πράξεις για να σε φέρουν κοντά σε κάποιον.
Χρειάζεται, «παντοτινή» προσπάθεια, να είσαι εκεί, δίπλα στον άλλο, να του κρατάς το χέρι με το οποίο μπορεί να «γύρισε να σε χαστουκίσει» άθελα του σε στιγμές αδυναμίας .
Κάποιες φορές δεν μπορεί ΚΑΝΕΙΣ να σε ακούσει, να ασχοληθεί μαζί σου, με τις ανησυχίες ή τις αδυναμίες σου, τα λάθη ή τους φόβους σου. Ακόμα και αυτοί που ορκίζονται σε άρρηκτη αγάπη, ακόμα και αυτοί ΨΕΜΑΤΑ λένε, στα δύσκολα κλείνουν τα μάτια, παύουν να ακούν και αν γυρίσουν να σου δώσουν «σημασία» θα αρκεστούν σε μια επιφανειακή απάντηση ή σε μια σκληρή επίκριση, ίσα για να νιώσουν πως κάτι έκαναν.. Όντως, κάτι έκαναν, σε έπεισαν ακόμα περισσότερο ότι δεν πρέπει να ασχολείσαι μαζί τους.
Με κρίνεις.. Αλλά ίσως να κάνω κάτι που εσύ δεν έκανες ποτέ σου γιατί δεν έδωσες την ελευθερία στον εαυτό σου να γράψει ή να πει όσα μπορεί να στροβιλίζουν στο μυαλό σου. Δεν φταίω εγώ που φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τις σκέψεις σου, γραμμένες, επειδή, έτσι, θα σε κοιτάνε στα μάτια και θα σε καρφώνει η αλήθεια που προσπαθείς να αγνοήσεις.
Είναι η εύκολη λύση, η κατάκριση. Κάποτε ένα άτομο που πέρασε από τη ζωή μου, μου είπε κάτι που δεν θέλω να ξεχάσω ποτέ. «… Το να κάνεις αυτό που σε γεμίζει, αυτό που έχεις ανάγκη έχει μεγάλη αξία. Αυτή η αξία μπορεί να μην επιστρέφεται σε εσένα με χρήματα, αλλά με ψυχική ικανοποίηση.»
Έτσι, γίνεσαι πλούσιος εσύ και γεμίζεις με “χρυσό” τον κόσμο σου. Έναν κόσμο μέσα στον οποίο μόνο ΕΣΥ θα μπορείς να ζεις και δεν θα φοβάσαι μήπως σου “κλέψει” κανείς βίαια το πιο πολύτιμο σου αγαθό. ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ. Είναι δικαίωμα σου να ζεις όπως εσύ επιλέγεις. Όποιος προσπαθήσει να σε κρίνει γι’ αυτό , ποτέ δεν κατάφερε να βιώσει έστω και στιγμιαία την δική του, ολόδική του ελευθερία.
Και τελικά μπορεί αυτή η «άρρηκτη» αγάπη των άλλων , να κρύβει μέσα της κακία. Κάποιοι έχουν την ικανότητα να υποκρίνονται τόσο καλά, να κρύβονται πίσω από ρόλους ζωής και να προσπαθούν με την «αγάπη» τους να σε τσαλακώνουν.
Χαίρονται νομίζοντας πως σε εξουσιάζουν, με το λόγο, που «κόκκαλα δεν έχει μα κόκκαλα τσακίζει».
Κανείς δεν σε εξουσιάζει. Σε δοκιμάζει. Σε μαθαίνει να βιώνεις πολύ έντονα τα αρνητικά συναισθήματα ώστε να είσαι έτοιμος να δώσεις απλόχερα σε κάποιον που αξίζει, ότι πιο γλυκό κρύβεις μέσα σου.
Γιατί , στη φύση υπάρχει ισορροπία. Για κάθε τι, υπάρχει κάπου και το αντίστροφο του, ΣΙΓΟΥΡΑ. ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ.
Και κρατάω ακόμα μέσα μου, πολύ καλά κρυμμένα αυτά που κανείς μέχρι τώρα δεν άξιζε να πάρει. Δεν αρκούν στιγμιαία λόγια ή πράξεις για να σε φέρουν κοντά σε κάποιον.
Χρειάζεται, «παντοτινή» προσπάθεια, να είσαι εκεί, δίπλα στον άλλο, να του κρατάς το χέρι με το οποίο μπορεί να «γύρισε να σε χαστουκίσει» άθελα του σε στιγμές αδυναμίας .
Μην περιμένεις κανέναν λοιπόν να σου κρατήσει το χέρι και να ζήσει για σένα όσα εσύ φοβάσαι να ζήσεις ˙ δεν το έκαναν ποτέ πραγματικά ούτε οι δημιουργοί σου…
Ακόμα και όσοι είπαν πως σε αγάπησαν ,δείλιασαν μια μέρα και έφυγαν ξεχνώντας ότι μπορεί να κρατάς άθελα σου ένα κομμάτι του εαυτού τους..
Γι αυτό, πάντα θα πιστεύω πως...
Ήρθαμε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο...
…Είμαστε μόνοι μας στη ζωή, με μόνη πραγματική συντροφιά τον εαυτό μας και
….ολομόναχοι θα φύγουμε….
Y.Γ.: τα λόγια στους τίτλους ανήκουν σε ένα κομμάτι που κρατάω και δεν θα επιστρέψω ποτέ.. τα "δώρα"δεν επιστρέφονται ούτε χαρίζονται ξανά, όσα δεδομένα και αν αλλάξουν....
Ο νοών... νοείτω...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου