Φαίνεται πως είμαι ερωτευμένη με μια ιδέα.
Με ένα τραγούδι που παίζει εδώ και ώρα ξανά και ξανά στον αυτόματο.
Δεν αντέχω τη σιωπή. Με διαλύει.
Κολακεύομαι με τα λόγια αλλά ερωτεύομαι με τις πράξεις.
Θα σου έδινα την ψυχή μου αλλά είναι τόσοι που την έκαναν ψίχουλα που πολύ φοβάμαι πως δεν έχει απομείνει τίποτα πια.
Μπορούσα να σου χαρίσω το χαμόγελο μου αλλά δεν είχε για σένα ενδιαφέρον.
Και έτσι έμεινα μουδιασμένη να στέκομαι όρθια στο λεωφορείο, στριμωγμένη ανάμεσα σε κόσμο που μου ήταν τελείως αδιάφορος.
Ακόμα νιώθω τη καρδιά μου να χτυπάει άρυθμα, περιμένοντας να σε δει κάπου ανάμεσα στο πλήθος.
Ανάβω ένα τσιγάρο και κλείνω τα μάτια μου. Φαντάζομαι πως θα ήταν πολλά. Κάθομαι εδώ, αγκαλιά με το τίποτα και ονειρεύομαι.
Πονάνε τα όνειρα το ξέρεις? Περισσότερο από τους εφιάλτες. Γιατί τα όνειρα τα γουστάρεις τρελά. Τα ρουφάς, προσπαθείς να απολαύσεις κάθε τους δευτερόλεπτο, τρέμοντας μην σε ξυπνήσει το άγγιγμα του αέρα.
Αλλά εγώ δεν έχω δικαίωμα να ονειρεύομαι. Το είχα ξεχάσει αυτό όταν σε γνώρισα. Πως το ξέχασα έτσι γαμώτο?
Θα σε αφήσω να ξεθωριάσεις. Σαν όνειρο που χάθηκε. Όλα είναι μια ιδέα. Όλα είναι ένα ψέμα. Μια παρανόηση. Μια παραφωνία. Ακούς? Ένα τίποτα.
Ακούω. Έχεις δίκιο. Ήταν όλα ένα ψέμα. Ένα παιχνίδι, ένα διάλειμμα από τη μονότονη θλίψη. Όλα ήταν ένα ψέμα.
Δώσε μου τις λέξεις που εξηγούν τα πάντα..
Just give me the words that tell me everything..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου