Nullpunkt°

 

Σήμερα θα βάλω αυτό το τραγούδι και θα προσπαθήσω να μη γράψω πολλά. 

Έχω τόσα που θέλω να σου πω, αλλά τα πήρα μαζί μου. Τα παράχωσα βιαστικά μέσα στο σακίδιο μου, εκεί γύρω στις 12 παρά 10.. Τα φόρτωσα στην πλάτη μου, φόρεσα το παλτω μου και έφυγα. 

Έχεις δει αυτή την ταινία? 

Θα ήθελα να είμαι σαν τον Τζόελ.. θα ήθελα να μπορούσα να διαγράψω όλα τα αισθήματα που ένιωσα για εσένα, χωρίς καν να σε έχω αγγίξει ποτέ μου..

Μπήκα στο λεωφορείο για το σπίτι. Ο ήλιος καίει το πρόσωπο μου και όπως κλείνω τα μάτια μου για λίγο, προσπαθώ να βρω τον τρόπο να ξεχάσω τη μορφή σου. 

Και όπως ο ήλιος με ζαλίζει, όσες στιγμές είχα κοντά σου, περνάνε παίζοντας ανάποδα, από το τέλος ως την αρχή. 

Έφυγες. 

Δεν ήρθες ποτέ. 

Δεν υπήρξες ποτέ. 

Ακόμη και αν στη σκέψη μου σε κράτησα επιτέλους αγκαλιά, πήγα μια βόλτα μαζί σου δίπλα στη θάλασσα, και χαμογελούσα χαζεύοντας το χαμόγελο σου..

Φοβάμαι πως θα με ξεχάσεις τόσο σύντομα.

Αν δεν με έχεις ήδη ξεχάσει..

Αλλά δε θα μάθω ποτέ. Γιατί επέλεξες να πάρεις τα πάντα μαζί σου. 

Και εγώ προσπαθώ να μη θυμάμαι πια.