Αυτά!

« Να μπορείς να του λες «σε θέλω» και να σου λέει «και εγώ…»

Να ξυπνάς δίπλα του και να μένετε αγκαλιασμένοι μέσα στα σκεπάσματα για ώρα χωρίς να βιάζεται να φύγει..

Να λες «δε μπορώ» και να σου δίνει δύναμη να καταφέρεις το ακατόρθωτο..

Να σου λέει τα πρωινά «καλημέρα» για να φτιάχνει την ημέρα σου και τα βράδια «όνειρα γλυκά» για να διώχνει μακριά ό,τι σου χάλασε τη διάθεση..

Να είναι «εκεί» για εσένα ακόμα και όταν σας χωρίζουν χιλιόμετρα..

Να μη σκέφτεσαι πως θα του πεις όσα νιώθεις από φόβο μη τον πιέσεις..

Να μη φοβάσαι όταν είστε έξω μαζί, να τον φιλήσεις ή να τον ακουμπήσεις, από φόβο μήπως τραβηχτεί..

Να του λες «μου λείπεις» και να κάνει τα πάντα για να σε δει γιατί θα το θέλει και αυτός..

Αυτά.

Αυτά ήθελα ..

Και τότε θυμήθηκα ένα παιχνίδι με κάρτες που παίζαμε όταν ήμασταν μικρά.. 

«Σου δίνω πέντε κάρτες για να πάρω την αγαπημένη σου..»

«Αυτή.. ΔΕ στη δίνω.. Ή για να στη δώσω θέλω όλες σου τις κάρτες..»

..Τις έδινες όλες για κάτι που ήθελες τόσο πολύ.. Και όταν την αποκτούσες καταλάβαινες ότι η αγαπημένη σου κάρτα δεν είχε πλέον καμία αξία.. Κανείς δεν την ήθελε, κανείς δε θα έδινε τα «πάντα» για να την αποκτήσει..

Κάποιες φορές ζητάμε όσα ο άλλος δε μπορεί ή δε θέλει να δώσει..

Κάποιες φορές ακολουθούμε δρόμους «αδιέξοδους»..

Κάποιες φορές κλίνουμε τα μάτια μας εγωιστικά στην αλήθεια.. »

. . .

Αυτά μου έλεγε η Έλενα ενώ πηγαίναμε προς τη στάση του λεωφορείου..

Δεν της απάντησα τίποτα παραπάνω από ένα «Καληνύχτα, τα λέμε αύριο».. Και όταν την είδα να χάνεται πίσω από την πόρτα του λεωφορείου, στριμωγμένη μέσα στον κόσμο, μονολόγησα..

«Αυτά.. Αυτά είναι τα απλά που κάποιοι θέλουν και αυτά είναι όσα κάποιους άλλους δυσκολεύουν..»

ΑΥΤΑ . . .