Εσύ, "έφαγες πακέτο";;;!

Άφησα την κοσμοπολίτικη κατοικία μου στο κέντρο της Πρωτεύουσας και αποφάσισα να μετοικίσω για κάμποσες μέρες,  σε ένα ορεινό χωριό αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την κοντινότερη πόλη με τις πολυσύχναστες καφετέριες και τα γαμοπάζαρα, όπου απελπισμένοι άγαμοι άντρες όλων των ηλικιών προσπαθούν απεγνωσμένα με κάθε τρόπο να βρουν μια νύφη για τη γούνα τους και γυναίκες με αχαλίνωτες τάσεις  σεξουαλικής κτηνώδους ικανοποίησης, βγάζουν «βόλτα», φάτσα μόστρα στους πεινασμένους άντρες, τα πλούσια ελέη τους.

Ως άλλος Indiana Jones, σκοπό είχα την αναζήτηση της «χαμένης εμπιστοσύνης». Άλλοι αναζητούν τη χαμένη Ατλαντίδα, τη χαμένη τους  αγάπη , τη χαμένη αδερφή/ μάνα/ γιαγιά..  

Εγώ πάλι ζηλεύοντας τη Βίκυ Χατζιβίκυ με την εκπομπή της «έφαγες πακέτο», έχοντας φάει πακέτο από τις συνεχόμενες απογοητεύσεις που προκαλεί στο διάβα του το γυναικείο φύλο με την εμμονική του τάση να απογοητεύει μια ανδρική ερωτευμένη καρδιά καταρρίπτοντας της τους νόμους περί ακλόνητης εμπιστοσύνης, είπα να βρεθώ λίγο μόνος με τον εαυτό μου και να «διαλογιστώ» . 

Λένε πως ένα σπίτι δύσκολα χτίζεται μα εύκολα γκρεμίζεται. Κάπως έτσι είναι και η εμπιστοσύνη…

Είχα δώσει στην Σίσσυ μου, ελευθερία με το τσουβάλι. Εν έτη 2013 εξάλλου, ποιος αξιοπρεπής άντρας θα τόλμαγε να περιορίσει ένα ατίθασο θηλυκό; Ερώτηση ρητορική, αφού ο τολμών, σε αντίθετη περίπτωση, που θα διανοηθεί να περιορίσει ή να καταπιέσει μια ανεξάρτητη γυναίκα, το μόνο που νικά είναι ένα ζευγάρι κέρατα, γυαλισμένα και στιλβωμένα, να κοσμούν τα μαλλιά της κεφαλής του. *Αν φυσικά έχει ακόμα τρίχες στο κεφάλι του.. ειδάλλως τα κέρατα συμπληρώνουν το κενό της ατελείωτης γυαλισμένης αντρικής καράφλας.  

Μαζί με την ελευθερία, της είχα δείξει και τυφλή εμπιστοσύνη...

 -«Θα πάω για καφέ μωράκι μου σήμερα, με τη φίλη μου τη Σία. Χώρισε ξέρεις και χρειάζεται έναν ώμο για να κλάψει..»
- «Να πας κουρκουμπινάκι μου..» της έλεγα εγώ, πιστεύοντας ότι πρέπει να συμπαραστεκόμαστε στους φίλους μας, ειδικά σε περιπτώσεις χωρισμού.

Μέσα μου έπλεα σε πελάγη ευτυχίας, αφού ο έρωτας μου με τη Σίσσυ ήταν χαραγμένος βαθιά στην καρδιά μου αλλά και σε κορμούς δέντρων σε πάρκα ή σε βράχους άγριων μοναχικών παραλιών που κρατούσαν αναλλοίωτο το μυστικό μας « Α+Σ= L.F.E» 

Ήμουν μάλιστα τόσο αισιόδοξος που σχεδίαζα τη ημέρα του γάμου μας. Έψαχνα το καλύτερο αμάξι για ενοικίαση, που θα τη μετέφερε  «άσπιλη και αμόλυντη» στα σκαλιά της εκκλησίας.  

Ένα βράδυ, ανακάτευα τις στάχτες στο τζάκι, χαζεύοντας την ομορφιά μου  που είχε παραδοθεί στον Μορφέα και είχε αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου, ύστερα από μια φλογερή νύχτα πάθους, όταν το κινητό της άρχισε να δονείται στις 2.38πμ, από κάποιον «Βάγγο». 

Ο «Βάγγος» ή αλλιώς «Βαγγέλης» ή και «Ευάγγελος» ( πες τον όπως θες) έπαιρνε και ξανάπαιρνε και μην έχοντας απάντηση στην κλήση του στο τέλος της άφησε 1…2..5 ολόκληρα μηνύματα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο «Βάγγος» έπαιρνε τέτοιες μεταμεσονύχτιες ώρες.

Αρχικά, σκέφτηκα ότι ο «Βάγγος» που ως τότε δεν είχα γνωρίσει ποτέ, θα ήταν κάποιος αντιπαθητικός συνεργάτης της πριγκίπισσας μου από τη δουλειά, που θα είχε παραλείψει να μου αναφέρει ίσως γιατί της έσπαγε τα νεύρα και οι σχέσεις τους ήταν καθαρά τυπικές..

Ύστερα όμως, η καρφίτσα της ζήλιας μου τρύπησε τη γλώσσα και δεν άντεξα. Την ρώτησα.. 

«Αυτός ο Βάγγος, βρε μωρό μου ποιος είναι και δεν μου τον έχεις αναφέρει ποτέ;»

Αυτή τότε έβαλε τα γέλια και μου απάντησε.. «Αχ βρε ζηλιαρογατάκι μου! Ο Βάγγος είναι η φίλη μου η Σία, μα τη φωνάζω έτσι γιατί όταν ξεχνάει να κάνει χαλάουα στο μουστάκι, στο μπικίνι και στα πόδια είναι ίδια με άντρας!»

Ήταν αρκετή η απάντηση της για να την πιστέψω τυφλά και να πέσουν «στάχτες στα μάτια μου», καθώς ανακάτευα νευρικά την αποσωσμένη φωτιά του τζακιού.

(……)

Τα τηλέφωνα από τον «Βάγγο» και τα μηνύματα στις 3 και 4 πρωινές, συνεχίστηκαν, αρκετό καιρό, αλλά η Σία μου φαινόταν κατά τα άλλα πιστά δοσμένη «ψυχή τε και σώματι» σε εμένα..

Μέχρι την ημέρα, που ενώ έλουζε τα κατάξανθα μαλλιά της, το κινητό της δονήθηκε 3 φορές. Νούμερο συμβολικό, σαν τον ταχυδρόμο και τον «δολοφόνο».. 

«Αναπάντητη κλήση: Βάγγος»
«2 νέα μηνύματα: Βάγγος»

Το χέρι μου πήγε μηχανικά στο κινητό της. Ο διάολος κατεύθυνε το μυαλό μου, μαζί με μια από τις ερωμένες του, την «Περιέργεια». 

Το μήνυμα έγραφε: «Μωρό  μου, βάλε τις κόκκινες ζαρτιέρες σου, εκείνες που με φτιάχνουν, παράτα ό,τι κάνεις και έλα σπίτι μου κατά τις 7 το απόγευμα»

… Δεν χρειάζεται να αναλύσω την συνέχεια. Το story πολυπαιγμένο τόσο που πίστευα ότι ποτέ δεν θα μου χτυπούσε την πόρτα ο «πρωταγωνιστικός ρόλος» σε ένα έργο γραμμένο για τρείς.

Η Σίσσυ μου ως άλλη Κασσιανή, πλέον οργίαζε στη φαντασία μου μέσα σε ένα άσπρο και συλλεκτικό, αστραφτερό decevo, «σπιλωμένη και μολυσμένη» να ανεβαίνει χοροπηδώντας τα σκαλιά της εκκλησίας, να με φυλάει στο μάγουλο και να μου λέει: «Αγάπη μου, τις βέρες τις φέρνει ο κουμπάρος!» και ύστερα να φωνάζει με υπέρμετρο ενθουσιασμό: « Βάγγο, αγάπη μου δεν πιστεύω να ξέχασες τα τρί-βερα;!»…..

Αυτή ήταν η «φίλη» της η Σία, που την άφηνα ελεύθερη, να της χαρίζει τον ώμο της εν όψει επικείμενου χωρισμού, τάχα μου.. Είμαι σίγουρος πλέον ότι πρώτα «της» είχε χαρίσει τα υπόλοιπα μέρη του σώματος της και κρατούσε για το τέλος τον ώμο, ώστε να αναπαυθεί εκεί ο Tarzan, καπνίζοντας ένα βαρύ τσιγάρο, ύστερα από τις πολύωρες ασκήσεις εδάφους- εδάφους και αέρα-ξηράς. 

Να’ μαι λοιπόν εδώ, 80 χλμ μακριά από κάθε κοσμοπολίτικη πόλη με Κασσιανές και Σίες ή Βάγγους ή Ευάγγελους. 

Το όνομα Βάγγος του ταίριαζε γάντι. Βάγγος> Ευάγγελος> Ευά-άγγελος, με μια ευφάνταστη παράφραση δηλαδή, ο Άγγελος της Εύας. Αυτής της οχιάς που δάγκωσε το μήλο τότε στον παράδεισο και μας έκανε όλους έκπτωτους. Μας ανάγκασε να κουβαλάμε «κέρατα» στο κεφάλι ως σύγχρονοι δίποδοι τράγοι και να ψάχνουμε απεγνωσμένα, κάτω από βράχους και πετραδάκια, τη χαμένη μας εμπιστοσύνη. 

Το βάρος από τα κέρατα, ακόμα είναι δύσκολο να το συνηθίσω! Ειδικά όταν μέσα στη ζέστη, με ντάλα ήλιο, σκύβω το κεφάλι μου, χώνοντας τη μουσούδα μου μέσα στη γη, προσπαθώντας να βρω χορτάρι να βοσκίσω! 

Σε ευχαριστώ «Εύα» ή «Σίσσυ» ή «Κασσιανή» που με μεταμόρφωσες σε τράγο! Έτσι τουλάχιστον, έχω ελπίδες να βρω τη χαμένη μου εμπιστοσύνη σε κάποια πλαγιά, μακριά από τον πολιτισμό, απελευθερωμένος από την ιδέα της μονογαμίας και της τυφλής εμπιστοσύνης, αφού οι τράγοι δεν έχουν αναπτύξει ακόμα νόμους περί πιστότητας και αιώνιας εχεμύθειας στις σχέσεις τους!

Με την υπογραφή του « Ά-Στεγος» (Νg)