Ασσόδυο !

(…) Ρούφηξε άλλη μια γουλιά από τον κρύο γαλακτερό καφέ του , άφησε αργά το ποτήρι στο τραπέζι, στο ίδιο σημείο ακριβώς, τύλιξε το χαρτάκι δύο φορές, γέλασε πονηρά και μου είπε : «Λοιπόν, όποιος από τους δυο μας χάσει σε αυτόν τον γύρο, χάνει το στοίχημα και κάνει ότι γράφω στο χαρτάκι».
«Πολύ σίγουρος δεν είσαι, πως θα κερδίσεις;»
«Σε αφήνω να το διαπιστώσεις πως μπορώ.. Και πως μπορείς και εσύ να χάσεις! Ρίξε τα ζάρια.. αργείς»

.. Αυτό που μου έκανε λέγεται αυθυποβολή ; Ή υπέρμετρη αισιοδοξία ;

Με ασσόδυο ή διπλές μπαίνεις και ξαναπαίζεις… Με οποιαδήποτε άλλη ζαριά , περιμένεις υπομονετικά again and again τη σειρά σου..

(…) Δεν μπήκα ποτέ.. Ουσιαστικά σε άφησα να παίζεις μόνος σου, σε ένα παιχνίδι για ΔΥΟ.

Εσύ προδιέγραψες από την αρχή το τέλος και εγώ δεν έκανα τίποτα για να το αλλάξω, ή δεν τα κατάφερα. Κάποιες φορές πιστεύω ότι τα ζάρια στο τάβλι είναι πειραγμένα! Ή πιο απλά.. δεν με συμπαθούν τόσο ώστε να συνωμοτήσουν με την τύχη μου.. ή μπορεί η τύχη μου να πηγαίνει κόντρα στη δική σου τύχη υποστηρίζοντας το γνωστό σε όλους και μη εξαιρετέο ρητό «Όποιος κερδίζει στο τάβλι χάνει στην αγάπη». ΟΚ. Το γνωστό ρητό μιλάει συγκεκριμένα για τα «χαρτιά». Αλλά ΤΙ πειράζει αν εγώ αντί για τα χαρτιά βάλω στη θέση τους το τάβλι;;; Όλα εξάλλου τυχερά παιχνίδια είναι… για εμένα!

Καταλήγω τελικά, ότι σε άφησα να κερδίσεις,  γιατί κατά βάθος, είμαι περίεργη και ήθελα να δω τι έγραφε το χαρτάκι. Επίσης, σίγουρα το περιεχόμενο του θα ήταν μια ΠΡΟΚΛΗΣΗ και μπορώ να πω πως μου αρέσουν αρκετά οι προκλήσεις! Δεν ήθελα να σου χαλάσω το χατίρι λοιπόν!

« Βάλε σε τάξη , εκτός από το ακατάστατο δωμάτιο σου, τη ΖΩΗ ΣΟΥ !»

 ΠΡΟΚΛΗΣΗ.. Ήξερες πως θα χάσω, επηρέασες το υποσυνείδητο μου, τακίμιασες με την τύχη μου και περιμένεις ακόμα χαζογελώντας να γίνω «νοικοκυρούλα χαρωπή»!

Να αρχίσω από ΠΟΥ; Να αλλάξω ΤΙ; Και όλα αυτά.. ΓΙΑΤΙ; ; ;

Και ο πύργος της Πίζας στραβός χτίστηκε. Και ο μάστορας δεν τον γκρέμισε για να τον ξαναχτίσει. Προσχεδιασμένο μέλλον; Μακροχρόνιο business plan; ! ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ! Ο Ταχυδρόμος θα χτυπήσει 3 φορές. Εγώ θα γελάσω τέσσερις.

Μου ζητάς να γκρεμίσω ότι κουράστηκα τόσα χρόνια να «χτίσω;»
Μου λες καταφανώς να μαζέψω τα «μπογαλάκια μου και να πάω σε άλλη παραλία;»

Μου φωνάζεις να ξυπνήσω πριν να είναι πολύ αργά ..
Γιατί δίπλα μου σκάνε ατομικές βόμβες και κρατάω τα αυτιά μου κλειστά, τραγουδώντας το « Οld MacDonald had a farm» και πλέοντας σε πελάγη «κωμικό- τραγωδίας»!

Βάζω σε τάξη το δωμάτιο μου , παίρνω το μεγάλο μου πανάρχαιο σημειωματάριο, σκίζω με ειρωνικό χαμόγελο κάτι παρα- μουτζουρωμένες σελίδες και αρχίζω να γράφω τακτικά- καθαρά και .. παστρικά τις ιδέες μου .. just for a different tomorrow !