If you ever truly read a part of me,
If you managed to see my soul through my eyes, as I saw yours,
Just show me that you care.
Hold me in your hands,
Take away my cloudy days,
And protect me.
One more time.
You were the ONE that ever protected me.
You were the sun above my clouds.
You were the caress beyond the careless.
Please. Don't go. Not by that way.
Just give me a sign.
One sign.
.
.
.
(Didi°)
Πόσες φορές έχω ακούσει αυτό το τραγούδι..
Και όπως έρχεται το φθινόπωρο εδώ στο Βασίλειο της Νορβηγίας.. όπως όλα γκριζάρουν ξαφνικά, η ημέρα μικραίνει απειλητικά για να σου θυμίσει το επερχόμενο σκότος..
Έτσι θυμήθηκα εσένα. Ξεπρόβαλες πίσω από τους στίχους.
Η μελωδία μου έφερε πίσω τις αναμνήσεις από εκείνον τον Σεπτέμβρη. Εκείνον τον Οκτώβρη, το Νοέμβρη, τον Δεκέμβρη..
Νόμιζα πως είχα διαγράψει τα πάντα. Θυμάμαι να σε βλέπω από μακριά και να χαμογελάω στην ανάμνηση σου.
Κοίτα που τελικά όλα είναι πίσω εδώ!
3.56.
3 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα.
Τόσο διαρκεί το τραγούδι.
Τόσο και οι στιγμές που περνάνε σε fast forward μπροστά από τα μάτια μου.
Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Πολύ δυνατά. Πάει να σπάσει.
Σε βλέπω μπροστά μου. Μυρίζω το άρωμα σου. Ακούω τη φωνή σου.
Χαμογελάω. Σηκώνομαι από το γραφείο μου, παίρνω την άδεια κούπα στα χέρια μου και κατευθύνομαι προς την κουζίνα. Είμαι σίγουρη ότι θα σε συναντήσω εκεί, να ανταλλάσεις καλημέρες με άλλους συναδέλφους.
Ναι, είσαι εκεί. Με βλέπεις, μου χαμογελάς κρυφά και συνεχίζεις την κουβέντα σου με κάποιον. Περνάω από δίπλα σου και σου λέω "αδιάφορα" καλημέρα..
Περιμένω να φύγουν οι άλλοι. Περιμένεις και εσύ. Και τότε ερχόμαστε κοντά. Χαμογελάμε ο ένας στον άλλον. Έξω βρέχει. Έρχεται το φθινόπωρο. Έχουμε κανονίσει να πάμε σινεμά μετά τη δουλειά. Μου κλείνεις το μάτι, μου στέλνεις ένα πεταχτό φιλί στον αέρα και γυρνάμε σαν "άγνωστοι" συνάδελφοι στα γραφεία μας, ο ένας δίπλα στον άλλον.
Κάπου στις 3 το μεσημέρι, γυρνάς ζαλισμένος και μου ψιθυρίζεις.. "με τρελαίνεις". Γελάμε σαν 15χρονα και συνεχίζουμε τη δουλειά.
3.20. Μένουν ακόμα 36 δευτερόλεπτα τραγουδιού. Νιώθω να στροβιλίζομαι μέσα στο τελείωμα του τραγουδιού. Όλα πάνε τώρα πιο γρήγορα. Γράφω πιο γρήγορα. Θα προλάβω να θυμηθώ κάθε στιγμή μας? Κάθε παλαβομάρα, κάθε ανωριμότητα?
Πόσα χρόνια έχουν περάσει? 6? 8? 10? Ξεχνάω. Ξεχνάω πολλά. Όλο και περισσότερα κάθε φορά.
Στάσου.
Μη φεύγεις.
Δε τελείωσε το τραγούδι ακόμα.
Πά..
Περίμ....ενε
Να σου....πω
Ακ....ούς?
Θυμασ.....αι?
Καπνός. Καπνός από τα τσιγάρα σου.
Ξαφνικά δε μπορώ να αναπνεύσω.
Σταμάτα.
Σταμάτα να καπνίζεις.
Όχι?
Ακούς?
Σταμάτα να τρέχεις.
Απομακρύνεσαι.
Περίμενε.
Εγώ θα τρέξω πιο γρήγορα από εσένα.
Σε πέρασα.
Έφυγα.
Σε ξεπέρασα.
Απομακρύνεσαι πιο πολύ.
Που είσαι?
Δε σε βλέπω.
Οι καπνοί είναι πυκνοί.
Έξω βρέχει πολύ.
Δε βλέπω τίποτα.
Η ομπρέλα σου.
Κρατάω την ομπρέλα σου.
Η βροχή σταμάτησε.
Το τραγούδι δεν ακούγεται πια.
3.57
H ομπρέλα σου...
. . .
Ξέρεις πως λέγεται αυτό?
