Κάπου μεταξύ 38 και 40°, με τα τζιτζίκια έξω να σκάνε προκαλώντας έναν εκκωφαντικό βόμβο, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, βρήκα αυτό το διαμάντι που δε μπορεί παρά να αντιπροσωπεύει στο 110% την μέχρι τώρα ύπαρξη μου.
Είναι η ζέστη που με έχει παραλύσει και ξυπνάει αναμνήσεις μιας πρότερης ζωής και τις περνάει από μπροστά μου σε στοπ καρέ με εμένα θεατή.
Δε θα γράψω πολλά.
Είναι που ο καύσωνας μου έχει πάρει τα μυαλά.
Απολαύστε το τραγούδι, ταξιδέψτε και ταξιδευτείτε.
Φιλιά στραβά, φιλιά ξενέρωτα φιλιά καυτά.
